Uzaktan da sevilirdi yar. Mümkündü.
Hem mümkün hem imkansızdı aşk.
Hayatın bir parçasıydı dokunmadan sevmek. Yaklaşmadan.
Aşk bugün var, yarın kaçtı kaçacak bir ada tavşanıydı sanki.
Öylesine ürkek.
Kimse yüzde yüz emin olamazdı aşka “sahip” olduğundan.
Mülkü yok, tapusu yoktu.