Bazen de öyle bir çekersin ki içine,
bilirsin,
içindedir!
Yine yakar katranı, karası, zifti boğazını bu meredin!
Ama içersin.
Çünkü seversin zehrin damarlarında salınarak dolaşmasını,
seversin ağır-ağır kanına karışmasını.
Çünkü seversin!
Bazen de bir şarkı çalar!
Çalar ama
Sanki biri kulağına fısıldıyor gibidir.
Sanki elini uzatsan değeceksin gibidir,
sanki.
Havada uçuşur notalar
ve hepsi birer tüy hafifliğindedir.
Söz ise,
örümcek ağı inceliğindedir!
Dudağına gelir konar ansızın
ya da düşer gibi ansızın
ya da
ansızın
işte öyledir.
Dolaşır ağzının içinde sonra gitgide acılaşarak,
oradan iner boğazına,
düğümlenir.
Bi saatten sonra bütün sözler, dumanla söylenir!
Sonra bazen bir resme bakarsın,
-şarkı kulağında ama hala-
-notalar havada-
resmin başı öndedir.
Bilirsin ama dal hep aynı yerden eğilir.
Bilirsin, herkes aynı yerde yenilir.
Sonra,
sonra sanki birden ama yavaş-yavaş gözlerini kaldıracak da, gözlerine bakacak gibidir!
Dalmışlığını,
görecek gibidir.
Kapatırsın gözlerini
ama o, sanki o kuyuya seninle inecek gibidir!
Çünkü derindir.
Ve sanki…
Yok-yok!
Sen öyle zannetmezsin.
O öyledir.
Bazen de kim ne zannederse zannetsin,
umurunda değildir!