Sevgiliden ayrıldıktan sonra içte doğan o his
alengirli iştir.
şimdi, oluyor ya; bi çift falan oluveriyorsun aniden. cartı curtu var, yaşıyorsun işte. özetle ali lidar'ın dediği gibi;'
Durduk yere başımıza saçma sapan bir aşk çıkar
Sinemaya gitmeye ele ele tutuşmaya falan kalkarız
İşin yoksa çiçek al, saç tara, parfüm sık.
Küsmesi, barışması, ayılması, bayılması
Hatta eninde sonunda kaçınılmaz ayrılması' neyse, uzatmayayım. ayrılıyorsun abi sonunda,sonra içinde bi his doğuyor ya, işte ben onu irdelemek istedim biraz:
sanki, bildiğin kezzabı fondip yapmışsın; dilini, damağını, soluk borunu teğet geçmiş de gelmiş midenin kapakçığına oturuvermiş ve bildiğin sadece orayı deliyor, sadece orayı yakıyor hiç bir merhemin oraya sürülemeyeceğini bilir gibi ya da güzelim bir yeşil alanın ortasındasın, senin bulunduğun yer kurak. herkese güneş açarken senin kafanda kara bulutlar, şimşekler, azot kokulu yağmur damlararı ve donuna kadar ıslaksın. yapış yapış olmuş bedenin, olabildiğince boktan hissediyorsun. işte bir şekilde bunun verdiği hissin de 'sevgiliden ayrıldıktan sonra içte doğan o his'ten hiçbir farkı olmadığını anlayabiliyorsun. başındaki kara bulut yine midenin kapakçığına oturuveriyor. ve hatta kapalı alan fobisi olan bir mahlukat gibi de hissediyorsun, bu korkuyu taşıyanlar iyi bilir ya da yükseklik korkusuna rağmen eyfel kulesinin tepesine çıkmış adamın hissine benzer. ben bazen de bunu kamikazenin korkusuna benzetirim. lunaparktasın, arkadaşların gaza getiriyor ve biniyorsun zıkkıma. en tepedeyken birden aşağı düşermiş gibi oluyorsun ya, hani içinde tarif edilmesi zor bi his oluyor, ona da benziyor bu işte.
bir de, sanki karnının ortasına balyoz yemişsin, acımıyor ama biliyorsun ki karanlık, buğulu bir his var orada. hah işte böyle şeylerdir sevgiliden ayrıldıtan sonra duyulan o his.
biraz da boşluktur, koca bir adamın/kadının ardında bıraktığı..
-negerekvargüzelim-

__________________