 Koku
Koku
Kokusu vardır insanın, hatırlamak istemediklerini hatırlatan, bu yüzden de değişen kokular. şişenin dibinde bir sıkkımlık canı kalır bazılarının, bazılarıysa çöpe atılır bir daha koklanmamak üzere. Insan bazen hatırlamak istemediklerini de özlermiş sahi. Insana bazen kendi kokusu bile, unutmak istediklerini hatırlatırmış kimi zaman. Yatak ucunda duran onca parfüm şişesi, bazıları koklanmayı unutulmuş, bazıları koklanmaya korkulmuş, bazıları sadece güzel koktukları için dururlarmış orada. Onun yanına giderken saatlerce süslendiğin, kapı ağızında sıkılan bir kaç damla.. Bazen hayatını bir şişeye sığdırırmış insan, bazı kokular ağlatır, bazıları güldürür, bazılarıysa nefretle duvara atılıp kırılırmış ansızın. Insan unutulması gereken şeyleri ne kadar erteledikçe o kadar karşısına çıkarmış sahi, yüzleşmekten korktuğu onca şey ansızın belirirmiş bir gece yarısı.
Sadece yanından geçip gidenlerin kokusu değilmiş kaçtığın. Kaçtığın şey bazen yatağının hemen yanındaymış. Senin kokun, kaçtığın onca şeyin başındaymış. Bir gece yarısı gözüne takılırmış bir şişe, alırmışsın eline, sanki bir silahın tetiğini çeker gibi sıkarmışsın o parfümü. Sahi, silahtan da bir farkı yokmuş bazı kokuların.
Sadece onun kokusu olmak zorunda değil canının yanmasına sebep. Onun yanındayken nasıl kokuyorsan, anıların da öyle kokuyor, kaçtıkların, korkuların, yüzleşmeye çekindiğin ne varsa, senin kokun.
Bir parfüm şişesine insan bu kadar anlam yükler mi demeyin, yüklermiş bende bu gün anladım. Dedim ya, bazen bir silah tetiği, bazen bir mermi acısı, bazen bir ölüm kokusu, bazen bir mezar soğukluğu; tek bir şişede, tek bir damlada, tek bir kokuda.
Konu Ada tarafından (20.07.2015 Saat 22:28 ) değiştirilmiştir.
|