Hira’nın Meliki Numan b. Münzir avlanmak için çıktı. Ava atına binerek gitti. Arkadaşlarından uzaklaştı. Sahra’da kayboldu. Uzun bir süre arada sığınacak yer aradı. Sonunda Hanzala adında eşiyle beraber bir adam buldu. Onlardan yiyecek ve içecek istedi. Onların bir koyunu vardı. Hanzala onun sütünden ona içirdi. Onu kesti, onun etinden ona yedirdi. Sabah olunca Numan elbisesini giydi ve atına bindi. Sonra Hanzala’ya şöyle dedi: Karşılığını iste, ben Melik Numan’ım dedi. Hanzala: İnşaAllah yakında isteyeceğim dedi. Sonra Numan Hira’ya doğru acele gitti. Bu zamandan sonra Hanzala bekledi. Taki ona şiddetli fakirlik gelinceye dek. Hali kötüleşti. Karısı ona şöyle dedi: Eğer Melike gidersen sana elbette iyilik yapar. Hanzala Hira’ya doğru yola çıktı. İşte bu günde Numan’ın sıkıntılı gününe rast geldi. Uzak bir yere ordusuyla beraber gidiyordu. Orada karşısına çıkan ilk adamı öldürmeyi bekledi. İlk öldüreceği adam orada ona rastladı. Numan ona baktığında onu tanıdı. Orada kötü oldu. Hanzala Numan’ın önünde durdu. Numan ona dedi ki: Sen yanında bir gün kaldığım kişisin? Dedi ki evet. Numan. Gelecek başka bir gün bulamadın mı? Dedi ki: Bugünün ne olduğunu nerden bileyim?Numan: Allah’a yemin olsun ki güzel yüzlü oğlum önce sen bana rastladığın için seni öldürmekten başka seçeneğim yok. Dünyadan dilediğini iste, istemediğin şeyi iste çünkü öleceksin. Hanzala dedi ki: Öldükten sonra dünyayı ne yapayım. Numan: Oraya gidemeyeceksin. Hanzala dedi ki: Benim burada ölmem lazımsa ailemi ziyaret edip onlar için hazırlık yapmalıyım ondan sonra dönerim , dedi. Numan: Bana döneceğine dair kefil lazım. Hanzala yanındaki amra baktı. Numan’ın yardımcısı yanında duruyordu. Ondan kefil olmasını istedi. Kefil olmayı reddetti. İsmi Kurad İbn Ucdağ olan bir adam koşup geldi. O ben olurum dedi. Numan Hanzala’ya 500 dişi deve verilmesini emretti. Alıp ailesine götürdü. Sene geçti. Bugün cel günü tamam oldu. Numan Kurad’a dedi ki: Biliyor musun yarın öleceksin. Sabah olunca Numan atına bindi. Hanzala ile karşılaştığı yere gitti. Kurad’ın öldürülmesini cellada emretti. Vezirleri ona dedi ki: gün tamamlanıncaya kadar onu öldürmen gerekmiyor. Ölümden Hanzala’yı kurtardığı için Kurad’ın ölmesini istiyordu. Güneşin batmasına az bir zaman kaldı ki uzaktan bir adam gözüktü. Numan cellada onu öldürmesini emretti. Adam gelene kadar beklediler. O Hanzala idi. Numan onu görünce bu onu çok üzdü. Ölümden kurtulduktan sonra seni buraya döndüren nedir? dedi. Hanzala dedi ki: VEFA. Numan, Hanzala’nın sözünden ve yaptığından etkilendi. Kurad’ı ve onu affetti. Bu günden sonra öldürmeyi bıraktı.

1) Bugünde Numan niçin çıktı?

2)Niçin Sahra'da kayboldu?

3)Kaybolduğunda Numan ne yaptı?

4)Hanzala ve eşinden Numan ne istedi?

5) Hanzala Numan'a ne yedirdi?

6)Şiddetli fakirlik isabet ettiğinde Hanzala ne yaptı?

7)Hanzala Numan'dan ne istedi?

8)Hanzala kimden kefil olmasını istedi?

9)Kefil olmayı kabul etti mi?

Yaşlı adamın 3 oğlu vardı.Ne zamanki, buluğ çağına geldiler, babalarının malını israf ettiler.Kendileri için kazanç elde edecekleri hayırlı bir meslekleri olmadı. Onları kınayan babası onlara şöyle nasihat etti : Ey Oğullarım ! Hayatınızda başarılı olmak istiyorsanız üç şey için çalışın. Ona da ancak dört şeyle ulaşabilirsiniz. O üç şey; rızıkta bolluk ( zenginlik ) , insanlar içinde mevki, ahirette azıktır.Bu üç şeye kavuşmak için şu dört şeye ihtiyaç vardır:En helalinden mal kazanmakOndan kazandığın ile güzelce yaşamakSonra onu infak etmekKardeşlerin ve aileni razı edecek güzel bir geçim. Bunun faidesi ahirette sana geri döner kazanırsın. Eğer bu nasihatle amel edersen, tutarsan kazanırsın. Eğer tutamazsanız hüsran olanlardan olursunuz. Kim bu halleri zayi ederse muradını kaçırmış olur. Çünkü kim çalışmaktan yüz çevirirse yaşamı için lazım olan maldan mahrum olur. Eğer malını tasarruf edip tutarsa az bir infaktan kaçarsa ona fayda vermez. Eğer kazanır ama kazancından infak etmekten kaçınırsa evi fakir olur. Sonra o malı ona fayda vermez.Sıkıntılarla telef olur gider. Akması için suyu bırakmayan baraj gibidir. Eğer onun taşacak yeri nefes alacak deliği olmazsa her taraftan akıp gider. Büyük bir taşmayla taşar. Mal zayi olur gider.

Öğretmen = ( Selamlaştıktan sonra) William nerede?
Mervan = London’dan gelen akrabaları ile Mekke’ye gitti..
Öğretmen = Bugün George nasıl? Onu ateşli hastalığı vardı.
Bilal = Allah’a hamdolsun bugün daha iyi.
Öğretmen = Bu defterlerin sahipleri , Talha, Yezid, Ömer ve Mağdikerib nerdeler?
Yezid = Burdayız hocam.
Öğretmen = Defterinize dersle ilgili olmayan şeyler yazıyorsunuz.
Mağdikerib = Alimlerden duyduğumuz şeyi ve ona benzer şeyleri defterlere yazıyoruz.
Öğretmen = En iyisi, bu meseleler için özel, ayrı defter tahsis etmenizdir. Dersi oku Mervan.
Mervan = Euzubillahi min eşşaytanirracim.Enam-152 : Söz sahibi olduğunuzda akrabalarınız dahi olsa adaleti gözetin.Taha-86 :Musa kavmine kızgın ve üzgün olarak döndü.Nisa-3 : Eğer yetimlerin hakkına riayet edememekten korkarsanız beğendiğiniz ( veya size helal olan ) kadınlardan ikişer, üçer, dörder alın..
Ömer = Hocam in harfinin kaç manası var?
Öğretmen = İn birçok manalara gelir. Onlardan biri şarttır. Allahu Teala’nın sözünde olduğu gibi. “Eğer korkarsanız..Biri de nefidir. Kur’an’daki gibi- Müddesir 25 – “Bu , insan sözünden başka bir şey değil” ! İnne Allahu Teala’nın sözünde olduğu gibi hafifletilmiş olarak gelir. Yusuf-3 “Gerçek şu ki , sen bundan önce ( bu haberleri) elbette bilmeyenlerden idin.
Talha = Hocam gökkuşağının anlamı nedir?
Öğretmen= O gökyüzünde görülen ışıktan bir yaydır. Onda birbirine bağlı renkler görürsün.
Nuh = Hocam zuhal ne demek?
Öğretmen = O yıldızlardan biridir.( bir genç gelir.)
O = Selamun Aleyküm ve Rahmetullahi ve Beraketüh ben Afganistan’dan yeni öğrenciyim adım Şah.
Öğretmen = Afganistan’ın hangi şehrindensin?
Şah = Hocam Belh’denim. ( Murakib gelir ve selam verir. )
Murakib = Sınıfta yeterli sıra ve sandelye var mı?
Öğretmen = Hayır. Başka üç sıraya ihtiyacımız var.
Murakib – Müdür William’ı soruyor.
Öğretmen = Ona deki : İlim ve edep yönünden sınıfın en iyi öğrencilerindendir.( zilin çaldığı duyuldu.)Şimdi biz dil labaratuarına gidiyoruz. Sakince çıkarlar. İkişer ikişer yürürler.

Abdullah bin Mufakka Basra’da hicri 106 senesinde doğmuş, hicri 142 senesinde vefat etmiştir. O aslında farisidir. İsmi Rüzbe’dir. Müslüman olunca Abdullah ismini ve babası Mufakka’nın lakabını almıştır. O bilgili haccac idi. Bazı sebeplerden dolayı kendini ellerine vurarak cezalandırdı. Taki elleri şişinceye kadar. Düzgün konuşmaları ile meşhur Üthem oğullarının yanında yaşadı.Tebliğ onları etkilemişti. Zekası, keremi, güzel ahlakı ve arkadaşlarına olan sevgisiyle meşhurdu. Zındıklığı sevmeyen biri idi.Birçok edebi eseri vardır. Onlardan Kelile ve Dimne kitap Farsça’dan çevrilmiştir.( Edebül kebir) ve ( Edebüssağir) bu iki kitap ahlak derslerinde ve cemiyette okunuyor.

İlimde güzel muameleye ve meliklerin ve valilerin salahına teşvik ettiği için. İbn Mukaffa’ya seni kim edeplendirdi diye sorulduğunda dedi ki: Kendim, başkasında güzel bir şey görünce onu aldım, kötü bir şey görünce onu bıraktım. Kıssadan misaller dostluk insanın hayatında tekrarlanıp duran güzel bir nağmedir. Eğer dostluk olmasa idi insan sıkıntısından ölürdü. Hakiki fakir dünyada hiç arkadaşı olmayandır. Arkadaş seçiminde ve arkadaş sıfatının ne olduğu İbn Mukaffa’nın görüşüne göre : Arkadaşlık hukuku : Sana kardeşlik yapana sende kardeşlik yap. İyi muamele edene iyi muamele et. Kendi vatanında senin kardeşinin yolunu ayırana yol yok. Eğer onda sana hoş gelmeyen bir şey görürsen kızıl değilsin ne zaman istersen onu affet. Dilediğinde boşandığın kadın gibi.. Lakin o senin şerefindir, insanlığındır. Muhakkak ki adamın insanlığı kardeşidir; tüm dostlarıdır. Eğer insanlar kardeşlerinden birini kırdığını fark ederlerse çoğuna göre sen suçlusundur. Hainlik, ihanet ve melel ile…. Eğer sen bu beraberliğe sabredersen , bu ayıp ve noksanlık gider.

Hazırlayan : Nesli