Cahit Zarifoğlu Sözleri

**Papatya** · 17.09.2014, 17:20

Cahit Zarifoğlu Sözleri

Suyu biz böyle geçeriz. Bizi afet sanırlar

O sabah ezan sesi gelmedi camimizden / Korktum bütün insanlar, bütün insanlık adına.

Kalbinizi yumuşatın, ama iradeniz sert olsun. Kelimelerinizi yumuşatın ama nüfuzunuz kuvvetli ve derin olsun.

Bir gün elbette sofraya birlikte çökeriz Sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım...

Ah şu yalnızlık kemik gibi, ne yana dönsem batar!

Her an karanlığını giyinecek gibisin .. Ne kadar uzun sürüyor; Ta içinden gözlerine gelmesi dikkatin...

Adam, acı mümkün olduğu kadar kendi içine aksın diye yüzünü öne eğmişti..

Değil mi ki; kavuşmalarımız topal, ayrılıklarımız koşar adım ..!

Bilmediğim ve ne yapacağı belli olmayan bir duyguyla hırpalanıyorum boyuna.

Buruşturularak atılmış bir kağıt parçası gibiyim. İçimde kalkıp gidenlerden doğan boşlukların ağırlığı.

Hayalimin ayağı yere değmiyor henüz. Onun gerçekleşmesine dayanacak, onun yükünü kaldıracak topraklarım yok.

Tabiata çıkıyorum, göğsüm bir müzikle vuruyor. Ritmini dinliyorum hüznünü sendeki güzelliğin.

Seçkin bir kimse değilim İsmimin baş harfleri acz tutuyor Bağışlamanı dilerim. Sana zorsa bırak yanayım Kolaysa esirgeme.

Yalnızlığıma zalimce bir hayranlık duyuyorum.

Sendeyim ben gözlerini çevir bak, geçeceğin her menzil ben ve ben varacağın son durak.

Evet hatırladım küçük basit şeyler yetiyor kederlenmeye... ya mutluluğa?

Düştümse sana bakarken düştüm.

Alnı secdeye inen insanların sesleri birbirine bağlanabilirse, ancak o zaman sokaklar, meydanlar ardına kadar açılır.

Aklımdan çıkmıyorsun dedim / Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya.

Kardeşim dedim; Acılarıma da kardeş olur musun?

Bir ölüm vefalı, bir de sonbahar.

Diline bir düğüm at ve otur. Dinle. Gıybet ve dedikodu, münakaşa ve cedel, su-i zanlarla dolu söz varsa ya durma ayrıl, ya da engelle.

Ayrılıkla başım belada Gözlerini çevir gözlerime Yoksa ben Sensiz bu sessizlikle .... Deli gibiyim Sensiz bu sensizlikle.

Bir gün ister istemez Karşısında olacaksın kaçtıklarının Dua et O gün henüz mahşer olmasın.

Kuşlar da kaderle uçar...

İçimiz hep bir hoşçakal ülkesi.

Hayır kalbim..! Yorulmadım hayır hayır..! Yıkıl daha .

Farzet körsün olabilir / Elele tut / Taş al ve at / Kâfiri bulur.

Bir incelik gösterin incinmesin yüreğim

alıntı

**Papatya** · 20.10.2014, 11:29

Kim bilebilir
Hangi rüzgara eğildi
Kıvrımını çoktan almış bu yaman ezgi…

Neden diye sormayın hemen.
-Onu ben kendime de açıklayabilmiş değilim henüz.

Bazen yağmur olmak ister insan
Yağmak ister sevdiğinin yüreğine. . .

Tecrübesiz olsaydım kalbimi seçmelerindeki düşmanlığı anlayamazdım.

Ona acımadan söyliyelim: hedeflerinde doğrudurlar. Farkında olmadan, kendimizi ordan oraya atarken, aslında kalbimizi kaçırmaya, hedeften çıkarmaya çalışıyoruz.

Buraya niçin geliyorum sanki.

Her seferinde aynı yorgunlukta ayağa kalktığım, ve ana yola giden önemsiz yokuşu denize inen dalgalara karşı koyar gibi çıktığım halde.

Şehre yürümek kolay mı?

Oturuyorum öylece.

Havanın, denizin, denizdeki hareketin, dizlerime sürtünerek koşan çocukların, sessizlikle önüme bırakılan çayın, motor gürültülerinin, ıssızlık içinde korku doğurarak kayan yelkenlilerin, sağ omuzumu ağırlaştırarak ufka inen güneşin, ve gelip giden insanların hayata doğru kımıldatamadıkları bir varlığım şimdi.

Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.

Kederli olduğum da söylenemez zaten. buna sebepte yok çünkü. Ne taze bir ölüye sahibim, ne felaket geçirenlerim var.

Dedim ya oturuyorum öylece. İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok. Ağırlıksız duran bedenimi küçümsiyeceklerdi. Sonra da birbirlerine dürterek, ya da ilerdeki arkadaşlarına göz işareti vererek beni gösterecekler, “kalbini yok etmişin haline bakın, hınzır pek de pratik, belli etmiyor hiç” diyeceklerdi.

Ama iyi ki yoklar.

Yüzümü saklamayı düşünmeden durabiliyorum.

**Papatya** · 07.03.2015, 19:32

Şiir kendisi var. Bir raslantıyla değil, tersine bir özel irade ile çıkıyor yeryüzüne. Barajdaki su, kendine bırakılmış kanallardan akar. İnsan bütününün arkasında bekleyen şiirin aktığı kanallar değil mi şair? Şairler olmasaydı, şiir üzerimizden aşar, hayatı besliyemez, seliyle öldürürdü.

Kağıt kalem çıkarıp seni hatırlamamak mümkün mü diye yazmaya başlıyorum.

Sen bana bir ufuk açıyorsun
Dimdik karşı dağlara bakıyorum
Ben sana bir dağ çeliyorum
Dimdik karşı ufka bakıyorsun
Kupkuru gözlerimize sürme çekiyoruz
Bir adım daha atıyoruz

Her az konuşan öz konuşmuş olmayabilir, yanılmayın. Az konuşanları bir şey sanmayın sırf az konuştuğuna bakarak. Ya! Keramet bunlarda değil sizde olmalı. Bunu anlayacak olan sizsiniz. Hele konuşan sizseniz bilirsiniz az mı konuştuğunuzu çok mu konuştuğunuzu. Bazıları vardır ki az konuşurlar ama o bile çoktur.

Yazarlar bazen daha ilk cümleyi yazdıklarında sonunu getiremeyeceğini anlarlar.
Bazen de o cümle ile her şey söylenmiş gibidir.
Yazacak tek kelime daha bulamazlar…

İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi farkedince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım. Eşyayı kaldırınca kımıldamadan durduklarını görürsünüz. Söylediklerim bir defterin yaprakları arasına kıvrılmıştır. Sayfaları açtıkça onları göreceğimi sanıyorum ama, anlıyorum ki asıl söylediğim şeylerdir altına gizlendiğim. Farkedilmesinden korktuklarımı kapadığım eşyalar oluyor anlattıklarım.

Niye yazıyorum ki bunları. İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi farkedince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım. Gelecektim. Ama daha bir kötü hatıram olsun istemedim.

Kimse eksik, imse fazla degil. Bir sensin beklenen

Acının kokusuna gelir şair

Hani ya sevdası deli çocuk..Ölüyordun?”

Hayat nasıl da geçiyor, zaman hiç geçmezken.

Aklımdan çıkmıyorsun dedim. Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya..

(…) Üç nokta koy bitmesin yazı…”

**Papatya** · 29.01.2017, 00:33

**Ashriel** · 29.01.2017, 00:55

Sen benim en çok saklandığım
Sen benim durup durup saplandığım.

...

Oturup konuşsaydık geçerdi belki her şey,
Başını alıp gitmek sevdaya dahil değil.

17.09.2014, 17:20	#1 (permalink)
Papatya Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cahit Zarifoğlu Sözleri Cahit Zarifoğlu Sözleri Suyu biz böyle geçeriz. Bizi afet sanırlar O sabah ezan sesi gelmedi camimizden / Korktum bütün insanlar, bütün insanlık adına. Kalbinizi yumuşatın, ama iradeniz sert olsun. Kelimelerinizi yumuşatın ama nüfuzunuz kuvvetli ve derin olsun. Bir gün elbette sofraya birlikte çökeriz Sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım... Ah şu yalnızlık kemik gibi, ne yana dönsem batar! Her an karanlığını giyinecek gibisin .. Ne kadar uzun sürüyor; Ta içinden gözlerine gelmesi dikkatin... Adam, acı mümkün olduğu kadar kendi içine aksın diye yüzünü öne eğmişti.. Değil mi ki; kavuşmalarımız topal, ayrılıklarımız koşar adım ..! Bilmediğim ve ne yapacağı belli olmayan bir duyguyla hırpalanıyorum boyuna. Buruşturularak atılmış bir kağıt parçası gibiyim. İçimde kalkıp gidenlerden doğan boşlukların ağırlığı. Hayalimin ayağı yere değmiyor henüz. Onun gerçekleşmesine dayanacak, onun yükünü kaldıracak topraklarım yok. Tabiata çıkıyorum, göğsüm bir müzikle vuruyor. Ritmini dinliyorum hüznünü sendeki güzelliğin. Seçkin bir kimse değilim İsmimin baş harfleri acz tutuyor Bağışlamanı dilerim. Sana zorsa bırak yanayım Kolaysa esirgeme. Yalnızlığıma zalimce bir hayranlık duyuyorum. Sendeyim ben gözlerini çevir bak, geçeceğin her menzil ben ve ben varacağın son durak. Evet hatırladım küçük basit şeyler yetiyor kederlenmeye... ya mutluluğa? Düştümse sana bakarken düştüm. Alnı secdeye inen insanların sesleri birbirine bağlanabilirse, ancak o zaman sokaklar, meydanlar ardına kadar açılır. Aklımdan çıkmıyorsun dedim / Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya. Kardeşim dedim; Acılarıma da kardeş olur musun? Bir ölüm vefalı, bir de sonbahar. Diline bir düğüm at ve otur. Dinle. Gıybet ve dedikodu, münakaşa ve cedel, su-i zanlarla dolu söz varsa ya durma ayrıl, ya da engelle. Ayrılıkla başım belada Gözlerini çevir gözlerime Yoksa ben Sensiz bu sessizlikle .... Deli gibiyim Sensiz bu sensizlikle. Bir gün ister istemez Karşısında olacaksın kaçtıklarının Dua et O gün henüz mahşer olmasın. Kuşlar da kaderle uçar... İçimiz hep bir hoşçakal ülkesi. Hayır kalbim..! Yorulmadım hayır hayır..! Yıkıl daha . Farzet körsün olabilir / Elele tut / Taş al ve at / Kâfiri bulur. Bir incelik gösterin incinmesin yüreğim alıntı Benzer Konular Cahit Zarifoğlu Kimdir ?... Cahit Zarifoğlu-Açlık Üzerine [Hüsameddin Bayraklı]... İnsan bastırdığı duygunun esiri olur - Cahit Zarifoğlu... Sevmek de Yorulur - Cahit Zarifoğlu... Ağaçkakanlar - Cahit Zarifoğlu... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski

20.10.2014, 11:29	#2 (permalink)
Papatya Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Cahit Zarifoğlu Sözleri Kim bilebilir Hangi rüzgara eğildi Kıvrımını çoktan almış bu yaman ezgi… Neden diye sormayın hemen. -Onu ben kendime de açıklayabilmiş değilim henüz. Bazen yağmur olmak ister insan Yağmak ister sevdiğinin yüreğine. . . Tecrübesiz olsaydım kalbimi seçmelerindeki düşmanlığı anlayamazdım. Ona acımadan söyliyelim: hedeflerinde doğrudurlar. Farkında olmadan, kendimizi ordan oraya atarken, aslında kalbimizi kaçırmaya, hedeften çıkarmaya çalışıyoruz. Buraya niçin geliyorum sanki. Her seferinde aynı yorgunlukta ayağa kalktığım, ve ana yola giden önemsiz yokuşu denize inen dalgalara karşı koyar gibi çıktığım halde. Şehre yürümek kolay mı? Oturuyorum öylece. Havanın, denizin, denizdeki hareketin, dizlerime sürtünerek koşan çocukların, sessizlikle önüme bırakılan çayın, motor gürültülerinin, ıssızlık içinde korku doğurarak kayan yelkenlilerin, sağ omuzumu ağırlaştırarak ufka inen güneşin, ve gelip giden insanların hayata doğru kımıldatamadıkları bir varlığım şimdi. Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim. Kederli olduğum da söylenemez zaten. buna sebepte yok çünkü. Ne taze bir ölüye sahibim, ne felaket geçirenlerim var. Dedim ya oturuyorum öylece. İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok. Ağırlıksız duran bedenimi küçümsiyeceklerdi. Sonra da birbirlerine dürterek, ya da ilerdeki arkadaşlarına göz işareti vererek beni gösterecekler, “kalbini yok etmişin haline bakın, hınzır pek de pratik, belli etmiyor hiç” diyeceklerdi. Ama iyi ki yoklar. Yüzümü saklamayı düşünmeden durabiliyorum. Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski

07.03.2015, 19:32	#3 (permalink)
Papatya Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Cahit Zarifoğlu Sözleri Şiir kendisi var. Bir raslantıyla değil, tersine bir özel irade ile çıkıyor yeryüzüne. Barajdaki su, kendine bırakılmış kanallardan akar. İnsan bütününün arkasında bekleyen şiirin aktığı kanallar değil mi şair? Şairler olmasaydı, şiir üzerimizden aşar, hayatı besliyemez, seliyle öldürürdü. Kağıt kalem çıkarıp seni hatırlamamak mümkün mü diye yazmaya başlıyorum. Sen bana bir ufuk açıyorsun Dimdik karşı dağlara bakıyorum Ben sana bir dağ çeliyorum Dimdik karşı ufka bakıyorsun Kupkuru gözlerimize sürme çekiyoruz Bir adım daha atıyoruz Her az konuşan öz konuşmuş olmayabilir, yanılmayın. Az konuşanları bir şey sanmayın sırf az konuştuğuna bakarak. Ya! Keramet bunlarda değil sizde olmalı. Bunu anlayacak olan sizsiniz. Hele konuşan sizseniz bilirsiniz az mı konuştuğunuzu çok mu konuştuğunuzu. Bazıları vardır ki az konuşurlar ama o bile çoktur. Yazarlar bazen daha ilk cümleyi yazdıklarında sonunu getiremeyeceğini anlarlar. Bazen de o cümle ile her şey söylenmiş gibidir. Yazacak tek kelime daha bulamazlar… İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi farkedince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım. Eşyayı kaldırınca kımıldamadan durduklarını görürsünüz. Söylediklerim bir defterin yaprakları arasına kıvrılmıştır. Sayfaları açtıkça onları göreceğimi sanıyorum ama, anlıyorum ki asıl söylediğim şeylerdir altına gizlendiğim. Farkedilmesinden korktuklarımı kapadığım eşyalar oluyor anlattıklarım. Niye yazıyorum ki bunları. İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi farkedince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım. Gelecektim. Ama daha bir kötü hatıram olsun istemedim. Kimse eksik, imse fazla degil. Bir sensin beklenen Acının kokusuna gelir şair Hani ya sevdası deli çocuk..Ölüyordun?” Hayat nasıl da geçiyor, zaman hiç geçmezken. Aklımdan çıkmıyorsun dedim. Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya.. (…) Üç nokta koy bitmesin yazı…” Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski

29.01.2017, 00:33	#4 (permalink)
Papatya Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Cahit Zarifoğlu Sözleri Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski

29.01.2017, 00:55	#5 (permalink)
Ashriel Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Cahit Zarifoğlu Sözleri Sen benim en çok saklandığım Sen benim durup durup saplandığım. ... Oturup konuşsaydık geçerdi belki her şey, Başını alıp gitmek sevdaya dahil değil. Paylaş Share this post on Twitter Papatya beğendi. Follow @Forumaski __________________ Meleklerin tarafında olabilirim - ama asla onlardan biri olduğumu düşünme.