Artık özgürüm, öyle yalnızım ki...

**Alaz** · 10.12.2012, 13:29

Denizin üzerinde, kibrit kutularından bir ev kur bana. Tuzlu su, bütün kibrit uçlarını sakinleştirir. Yangınsız, tutkusuz, şehvetsiz kalırız öylece. Belki, işte belki o zaman aşık oluruz ikimiz, sen bana, ben sana.

~

Ben kendimi yakarak öğrenirim
sarı ve sıcak öğrenirim
yalayarak, tükürerek
durup kusarak öğrenirim

~

Hayatımdaki o işaret kayıp gidiyor gökten; gündüze karşıysa yapayalnızım. Parlak bir hediye paketine sığdı kalbim. Çocukluğum, papuçlarıma bulaşmış mürekkep lekelerini çıkartmakla geçti. Ayakkabılığa atılmıştı mucizem... Ona da sordum; ancak bir anı yanıt verebilir diye. Ama, bir anının yatışmamış öfkesini buldum.

~

Birbirimizle hiç ama hiç konuşmadığımız sözcükler var ya... Ben onların sırça köşkünde partiler düzenliyorum. Gözyaşı döküyorum patlamayan kestanelerin karşısında. Vapur yanaştığında aşkım da burada olacak diyorum. Kimse anlamıyor olacakları.

~

Artık özgürüm, öyle yalnızım ki...

~

Seninle ölmek ne güzeldi. Balkonları temizlerken sol kolum kırıldı. Kan oturuyor gözlerime, yorgun sarı pullar uçuşuyor, midem bulanıyor; seninle sessiz boşluğu yaşayışıma... Durup, zenci bir yosma olduğumu düşünüyorum. Öyle siyahım ki; şaşırtmıyor benii görünmezliğin şiiri... Artık özgürüm, öyle yalnızım ki...

~

Karyolaların altına giriyorum. Perdelerin arkasına saklanıyorum. Saksıların dibine düşüyorum. Öleceğimi bilsem tekrar ederdim sana bütün yazdıklarımı. Ama yeniden sevemezdim ki... Yüzde yüz fazlasından bir umut düşmüyor gözlerimin hanesine. Bir ağlayış ki; düşün, adını telaffuz edemeyen bir pazar esnafının serasında, ekşi birer elmayız ikimiz.

~

Her aşk bir or.spu yaratıyor. Bense beyaz duvaklar, dokunduğumda irkilen sırtlar çiziyorum. Ben de oluyorum, o senin kendin için korktuğun yerde.

~

Üzerime yığılan demir kapıların altında zayıfım. Aşktan tüle dönüşen bir saatin, kırık kalıntısıdır bu... Yalandan doğurdu annem beni. Ben de çocuğumu bir yalandan sıyırıp aldım. Çikolata kağıtlarına karalanıyorum; yüzünün dağılan kısmına karalanıyorum. Bir sokak p.çi, temiz mi silinmiş mi belli olmayan kağıda, yazılamayan şiirin gölgesini düşürüyor. O çocuğu gördüm; çöğlüğün yanında martılarla birlikte bağırıyordu.

~

Elveda mürekkep kalem...
Elveda şehrin ışıklarıyla boğulan balık...
Elveda Beyazıt Meydanı'nda öldürülen çocuklar...
Elveda dokunmaya kıyamadığım sabah güneşim. Sırf bu yüzden seni yıllarca yastığımın altında saklayacağım.

~

Bir, iki, üç, dört, beş... altı değil. Hayat, benden gizlediğin ellerini hangi cebinde saklıyorsun.

Umay Umay - Or.spu Kırmızı

10.12.2012, 13:29	#1 (permalink)
Alaz #Kötü Hatun. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Artık özgürüm, öyle yalnızım ki... Denizin üzerinde, kibrit kutularından bir ev kur bana. Tuzlu su, bütün kibrit uçlarını sakinleştirir. Yangınsız, tutkusuz, şehvetsiz kalırız öylece. Belki, işte belki o zaman aşık oluruz ikimiz, sen bana, ben sana. ~ Ben kendimi yakarak öğrenirim sarı ve sıcak öğrenirim yalayarak, tükürerek durup kusarak öğrenirim ~ Hayatımdaki o işaret kayıp gidiyor gökten; gündüze karşıysa yapayalnızım. Parlak bir hediye paketine sığdı kalbim. Çocukluğum, papuçlarıma bulaşmış mürekkep lekelerini çıkartmakla geçti. Ayakkabılığa atılmıştı mucizem... Ona da sordum; ancak bir anı yanıt verebilir diye. Ama, bir anının yatışmamış öfkesini buldum. ~ Birbirimizle hiç ama hiç konuşmadığımız sözcükler var ya... Ben onların sırça köşkünde partiler düzenliyorum. Gözyaşı döküyorum patlamayan kestanelerin karşısında. Vapur yanaştığında aşkım da burada olacak diyorum. Kimse anlamıyor olacakları. ~ Artık özgürüm, öyle yalnızım ki... ~ Seninle ölmek ne güzeldi. Balkonları temizlerken sol kolum kırıldı. Kan oturuyor gözlerime, yorgun sarı pullar uçuşuyor, midem bulanıyor; seninle sessiz boşluğu yaşayışıma... Durup, zenci bir yosma olduğumu düşünüyorum. Öyle siyahım ki; şaşırtmıyor benii görünmezliğin şiiri... Artık özgürüm, öyle yalnızım ki... ~ Karyolaların altına giriyorum. Perdelerin arkasına saklanıyorum. Saksıların dibine düşüyorum. Öleceğimi bilsem tekrar ederdim sana bütün yazdıklarımı. Ama yeniden sevemezdim ki... Yüzde yüz fazlasından bir umut düşmüyor gözlerimin hanesine. Bir ağlayış ki; düşün, adını telaffuz edemeyen bir pazar esnafının serasında, ekşi birer elmayız ikimiz. ~ Her aşk bir or.spu yaratıyor. Bense beyaz duvaklar, dokunduğumda irkilen sırtlar çiziyorum. Ben de oluyorum, o senin kendin için korktuğun yerde. ~ Üzerime yığılan demir kapıların altında zayıfım. Aşktan tüle dönüşen bir saatin, kırık kalıntısıdır bu... Yalandan doğurdu annem beni. Ben de çocuğumu bir yalandan sıyırıp aldım. Çikolata kağıtlarına karalanıyorum; yüzünün dağılan kısmına karalanıyorum. Bir sokak p.çi, temiz mi silinmiş mi belli olmayan kağıda, yazılamayan şiirin gölgesini düşürüyor. O çocuğu gördüm; çöğlüğün yanında martılarla birlikte bağırıyordu. ~ Elveda mürekkep kalem... Elveda şehrin ışıklarıyla boğulan balık... Elveda Beyazıt Meydanı'nda öldürülen çocuklar... Elveda dokunmaya kıyamadığım sabah güneşim. Sırf bu yüzden seni yıllarca yastığımın altında saklayacağım. ~ Bir, iki, üç, dört, beş... altı değil. Hayat, benden gizlediğin ellerini hangi cebinde saklıyorsun. Umay Umay - Or.spu Kırmızı Benzer Konular Öyle çok, öyle çok özledim ki seni... Öyle küçükken öyle kocaman umutlarlan başlamıştım ki aşka... Öyle Çok Reddedildimki Öyle Çok Unutuldum Ki Senin Tarafından... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ Bulutlar ne kadar karanlık olursa olsun, gökyüzü her zaman mavidir.