ve ömür dediğin , bir cümlede 'son' bulabiliyor.
bazense bir gülüşte 'aydınlanıyor'

Açtım hüznümün duvağını , gel mutlulukla öp alnımdan.
Geçsin, geçmemiş geçmişliğimin acısı.

Herşey seninle başlıyor , seninle son buluyor.
Ne garip değil mi herşeyin 'sen' olması.

Sen varsın diye artık daha bir huzurlu sol yanım

Bir günaydını bile çok görüyorsan bana , milyonlarca günaydın borcun var yarınlarıma

Mutluluğa aç , yalnızlığa tok kalbim.

Yavuz Çavdar

Sen artık bir başkasının sevgilisisin.
Yalnızca bu cümleyi kurmamak için bile
ölmek isterdim.

C. Ersöz.

Başım önde bu aralar..
Suçlu olduğumdan değil !
Görülmeye değer hiçbirşey kalmadığından...

Oysa seni bir dine bağlanır gibi değil,
kendi özgürlüğümü sever gibi seviyorum.

C.E

Ve şimdi asıl olmam gereken yerde,
hayata başladığım yerde,
kalbindeyim...

Cezmi Ersöz.