Affet Yoksayamadım Seni | Sema ŞENER

[Bia]

Affet Yoksayamadım Seni | Sema ŞENER


Gecenin kokusu sinerken
üzerime, beyin kıvrımlarında dansetmekte kelimeler.

Anlamsızlık yapışmışken ömrümün sayılı kalan zamanına, tüm ihtişamınla
geldin sensiz kıyılarıma.
İmkansızlığını soyundukça sevdanı giydirdin üzerime.

Ben sana aktıkça sen doldun.. Sen benimle doldukça taştın.. Taştıkça
sardın, sardıkça yaktın.

Ayazda iki yürek, yangınlar ortasında, küllerin içinde dans ederdi bir
zamanlar... Hangi zamanlar..
Ne zaman..var mıydı öyle bir zaman

Yoktu senden öncesi yaşanmışlıklardan arta kalan. Yaşanmamış ne varsa sana
dair, akreple yelkovanın takılı kalmış ucunda...

'Sensizliğim.. Kalın bir örtü gibiydi yüreğimin üzerini örten..'

Seninle bu kadar doluyken, her yanım seninle çevriliyken ne yöne dönsem
sana sobelenirken,
görünmez ellerin hala yüreğimi sıkarken.....

De bana sevgili, Yok sayabilir miyim seni?
De bana… Yok sayabilir miyim yaşanmış bir sevdanın küllerini
eşelendiğimi?
Yok sayabilir miyim sana olan sevgimi?
Peki ya, yok sayabilir miyim sendeki yüreğimi?

Sen gitsen de benden,ben
yine söküp getiririm seni yaşadığın şehrin kalbinden..
Sen öldüm desen de o aşifte şehrin rahminden sezeryanla alırım seni.
Ben bu kadar senken..
Sen bu kadar benken..
Bizken..
Yok say beni diyemezsin, isteyemezsin bunu benden...

Ama… gittin benden.. Gitmemi istedin senden.. Korktun belki de
aşktan, hiç yaşamadığın bu tılsımlı duygudan..

Affet, yok sayamadım seni sevgili.. Ben seni yok sayamadım.. Zamanın
durduğu bu noktada susuyorum. Kanayan ruhumun tüm kırılmışlığıyla, hiç
yapmadığım bir şeyi yapıyorum..
Ve ilk kez yüreğine fısıldıyorum:Yok
sayabilirsin artık beni

Yenilgiyi yakıştıramadım kendime, tıpkı gidişleri yakıştıramadığım
gibi.. Ama bana çok yakıştığını düşünmüş ki hayat, iğneledi üstüme hayal
kırıklığını ve terkedişleri..

Acaba bir gün...Bir gün hayat eğilip de öper mi beni de
alnımdan...