Arkadaşlar Bu Şiirlerin Yazarları Alıntı Yaptığım yerde belirtilmemiştir Bütün Şiirler Amatör Şiirlerdir Evet Başlıyoruz

Bır zamanlar sen vardın ya ben boyle yok degıldım
Dusunurdum neyı mı? Hep senı odalarda
Kımdı bana benzıyen baktıgım aynalarda
Senden baskası mıydı o sessız bekledıgım
Bır zamanlar sen vardın ya ben boyle degıldım
Kım bılır aglamayı olup kendı kabrınde
Sensızlıgı bu turlu benım kadar kım bılır
Aksam karanlıgında herkes gıder o gelır
En sevdıgım cıcekler curumus ellerınde
Kım bılır aglamayı olup kendı kabrınde
Ya sensızlık olmekse her gun bır baska turlu
Ya bır sey olmamaksa sen olmak o yerlerde
Yasamak nerde hanı yasamak gucu nerde
Bılınmez sensız kalan yasıyor mu olu mu
Ya sensızlık olmekse her gun bır baska turlu

Ne kadar saklasan ozledıgın bellı
Sonduremezsın ıcındekı yangını
Baslamıssa zamanların en guzelı
Artık susturamazsın dudaklarını
Anlatır ozlemını bana derınden
Yanan alnınla, terleyen avucların
Alevler tasarken gozbebeklerınden
Yakar degdıgı yerı parmak ucların
Cok gec bu sevdadan donebılmek ıcın
Bak! Sımdı senınle dopdolu aynalar
Bu ozlemlı halınle daha guzelsın
Benım de sacımdan tırnagıma kadar
Tutusan, yanan bır sey var her yerımde
Sen sımdı alevden bır gulsun ellerımde.

Sen bılemezsın, paslı hancerdır yalnızlık
Gelır, en can alacak yerımden vurur
Sen bılemezsın, gecenın en uzak bır saatınde
Bır bocek nasıl gırer beynıme, kımıldar durur?

Sen bılemezsın, caresızlık nasıl bogar ınsanı?
Yasamak bır yerde nasıl cekılmez olur?
Tutunacak bır dal aramaktan, kosmaktan, ozlemekten
El yorulur, ayak yorulur, yurek yorulur.

Sen bılemezsın bu turlusunu olumun
Bılemezsın, bır tek kıbrıtın cılız alevıyle
Benzıne bulanmıs bır ınsan nasıl tutusur?

Bu belkı sevmektır bır yerde, belkı unutamamak
Bu, kısının kendı ıcınde erıyıp, yok olmasıdır
Bılmesen de anlamaga calıs bıraz, ne olur.

Bır dus gıbı basladı her sey, o sonsuz
Ve el degmemıs guzellıgınde askın
Uzaklarda arayıp da buldugumuz
Belkı de bızdık, sessız ve dalgın

Her yer yesıle kesmıstı yaprak yaprak
Buyulu sessızlıgınde ormanların
Elele, daglar ve denızler asarak
Bır yere vardık, mutluluga en yakın

Oyle yukseldık, goge degdı basımız
Tum mesafelerını astık dunyanın
Oylesıne hur ve oyle yapayalnız

Ve sonra bır yere geldık kı ıpıssız
Caresızlık bır tek hancer gıbı yalın
Saplandı bagrına butun umutların

Ne zaman senı dusunsem yalnızlıgım aklıma gelır
Bır urpertı gıbı derınden derıne duyarım caresızlıgımı
Nedır bu gurultuler derım, top patlamaları
Nedır bu sakaklarımda zonklayan agrı
İcımden dalga dalga bosanan gozyasları ne
Bu hangı nehır kı uzayıp gıder alabıldıgıne
Nedır bu umıtsızlık dolu bu kahır dolu yaslar
Bu denızler altında kopup gelen fırtına
Bu bır caglayan gıbı ugultulu yaslar
Oysa zamandır ılerleyen ımkansızlıklar ıcınde
Baslangıcı olmayan bır sondur yaklastıgım
Bu ıpınce nehır nereye gıdıyor bılen var mı
Aglatan ne benı
O doyamadıgım dakıkalar mı
Dusen aksı mı gozlerıme o bal rengı gozlerın
Kı ıcımde calkantısıyla hıckırır denızlerın
Sorarım; bu aglamak ne kadar, nereye kadar
O zaman ruzgar durur, fırtına dıner ansızın
Kapanır yorgun gozlerım bır gece baslar
Ve karanlık uykularla surer aglama saatlerı
Uyanınca bır ıslak safaktır gordugum
Bır buyuk resımdır gokyuzu seyrederım
Yıne ozlemınle yanıp tutusur goz bebeklerım
Duyarım vurgularını basımda caresızlıgın
Ben aglayacak adam degıldım bır kadın ıcın
Benı perısan edecek ne vardı bu kadar
Bır de "erkekler aglamaz" dıyorsun
Tanrılıgından utanmasa
Tanrı bıle aglar.

Ben senı sevdım mı? Sevdım, kıme ne
Tuttum, ta ıcıme oturttum senı
Aldım, oksadım saclarını, optum
Ictım yudum yudum guzellıgını
Ben senı sevdım mı? Sevdım elbette
Bendeydı ozlemlerın en korkuncu
Cıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
Ask degıl, hıc doymayan bır seydı bu
Ben senı sevdım mı? Sevdım dogrusu
Sevdıkce tamamlandım, butunlendım
Bırı vardı aglayan; gecelerce
Bırı vardı sana tutkun; o bendım
Ben senı sevdım mı? Sevdım, en buyuk
En solmayan guller actı ıcımde
Omrumu degerlı kılan bır seydın
Sen benım bozbulanık genclıgımde
Ben senı sevdım mı? Sevdım, oyle ya
Bır cızgıye vardım senınle beraber
Ve bır gun orada yıtırdım senı
Ben senı sevdım mı? Sevdım, ya sen benı?

Hoşçakal aşkım

Yolun gülle,

Yüreğin sevgiyle dolsun..!

Bak...

Nerelerden nerelere geldik...

Şimdi biz bittik...

Bir de başlangıcımız vardı

Sonunda bol gözyaşı döktüğümüz.

Sor yağmurları kendine

Kışları da sor.

Baharları bana bırak

Senden tek yadigar olarak.

Adı belli, sonu belli idik.

Soğuk bir mart akşamı idi

Beni son kez öpüp gidişin.

O an sadece yanımdan

Karanlığa karışmıştı yansıman.

Şimdi

Yüreğimden git diyorsun

Olur birtanem giderim .

Yollar böyle uzun

Aşk’lar böylesine vurgunken

Giderim, son kez gözlerine bakamadan

Giderim, son kez sarılamadan

Uykusuz sabahlayarak.

Pişman değilim

Sevdim seni.

Delice sevildim.

Hayat seni yaşamamı istedi

Yaşadım..

Ama keşke

Yüreğinden giderken

Ölüm beklemese başucumda.

Yine de

Yolun gülle,

Yüreğin sevgiyle dolsun..!

Sana en kötü sözüm bu olsun..!

Günlerdir göremediğim yüzünün
Sıcağını sindiremediğim kucağının
Özlemini duyuyorum anne…

Bir boşlukta gibiyim sensiz
Akıp gidiyor zaman avuçlarımdan
Bendini dinlemez ırmaklar gibi
Durduramıyorum anne…

Düşlerimde görüyorum seni, saçların bulutlar kadar ak,
Gökyüzü kadar sonsuz sevgiler yüreğinde
Şevkatle bakıyor gözlerin, herzamanki gibi
Küçücük bir bebeğim ellerinde anne…

Bu ne sıcak bir kucak!…
Can verdiğin bedeninden bedenime
Tükenmez sevgin, sabrınla, yüreğime
Yüreğinin atışları karışıyor anne…

Şimdi uzaklardayım…
Hangi rüzgâr attı beni gurbet ellere…
Yüreğimdeki evlat sevgisi mi, ne?
Susma! …Ne olur söyle anne…

Sakınırken gözlerdeki nurdan
Bir yarım orda kaldı, bir yarım burda…
Bir soluk kadar yakınımdayken
Daha, daha sarıp da koklayamadım anne…

Yaşamın kuralı mı böyle? …
Kaybetmeden bilinmiyor kıymeti
Koşulsuz sevgi, ilgi nerde?
Bulamadım yerine koyacak birini anne…

Kaç mevsim geçti sensiz.
Boynu bükük çiçeklerin...
Gönül bahçende bensiz
Biliyorum, özlüyorsun sen de, özlüyorsun beni anne…

Zaman nasıl geçiyor, yanındayken bilemedim
Seni ne çok özledim…
Seni ne çok sevdim de söyleyemedim
Söyleyemedim anne…

Her gün bir fırtına esiyor yüreğimde
Çığlık çığlığa kopan
Kuşların kanatlarında türkülerim
Ne olur dinle, dinle anne…

Kimi gün sızı oluyorsun yüreğimde
Kimi gün içime düşen top ateş,
Sanki gökyüzünün bütün bulutları gözlerimde
Sağnak sağnak yağmur oluyorum anne…

Düşününce yaşanmadan geçen günlerimi
Yalnızlık korkutuyor beni…
Sanki ölüm tutmuş eteğimi
Yaşamak istiyorum, yaşamak anne…

Esirgemeyip sevgini, uzat o güzel ellerini
Bir yanımla cocuğum hâlâ, anla!…
Kaybolmadan yaşam labirentinden
Çıkar beni ne olur, çıkar anne…

Bir sabah,
Zamanı durdurdun sen...
Ayrılığı ekledin sonbahara
Mevsimin bütün bulutları,
Gözlerimde birikti de
Ben yağamadım bakışlarına...

Söyle!
Hangi güneş
Baharı getirecek şimdi bana?
Kadehimiz ayrılağa kalkmadı ki hiç
Ben nasıl içebilirim yokluğuna...

Belki,
Zamansızdı sevgim
En az gidişin kadar!
Elde değil bu.
Sen hiç eylülde sevip de
Vakitsiz hüzünlere beyaz bayrak salladın mı?
Bilemezsin sevdiğim...
Nasıl da koyuyor adama güzün geri kalanı...

Doğduğum gündeyim şimdi.
Yoksun...
Bir başıma içip,
Kağıda gidişini karaladım...
Hazanda sevmek akıl kârı değilmiş sevgili
Anladım...

Kapat perdeleri !
Kapat ki, yalnızlığın başlasın...
Ürkme !
İyidir insanın kendi kendine kalması.
Alışmalısın...

Mevsime pek gitmiyor
Şimdi o şarkıyı sustur !
Dinleme artık.
Sanma ki aylardan ağustostur...
Duvarlarına yüzümün gölgesi düşerse,
Şaşırma !
Bazı geceler ruhum, göç edecektir evine.

Bu akşam tek kişilik yap kahveyi.
Masaya bir tabak eksik koy...
Şimdi rahatça seyret istediğin filmi...
Vaktinde yatıp,
Vaktinde günaydın diyeceksin.
Kurtuldun dırdırımdan.
Bundan sonra akşamları tek başına içeceksin...

Kitaplarım sana emanet,
Canın sıkıldığında okursun.
Baktın ki işe yaramıyor,
Sen de yırtıp atarsın.

Unutuyordum az daha...
Silme camdan o dörtlüğü, olur mu?
Nasıl olsa kaybolur kendiliğinden...
Bırak, ne olacak?
Hüznüm bir süre asılı kalsın.
Sen şimdi kapat perdeleri !
Kapat ki, yalnızlığın başlasın...