Gel be doğ ömrüme, gün(eş) ol.

Ey can

Can’ım yok ki hayatım’ı yaşayayım. Zaman dediğin ne ki geçiyor işte. Zamanla geçmiyor sen bil yinede. Doluyor ! An be an doluyor, gönül boşalmayınca gözler doluyor. Hasret doluyor, özlem doluyor. An geliyor anılar anlamsızlaşıyor. İnsan yinede anmadan geçemiyor. Hayatım yolunda gitmeyince gitmekle ömürden geçilmiyor. Sorma hayat böyle çekilmiyor.
Ey firak

Gidenin gitme vaktini bilmek yetiyor mu vedalaşmaya? Söylenmiş olsun diye mi söylenir hoşcakal, kendine iyi bak. Yoksa bari bunları söyleyeyim de bunlar kalmasın geride diye mi ? Vakitsiz ayrılıkları saymıyorum, yüreğimize veda edemeyen sözcükler kalmaz mı geride ? Mesela ağzımızdan çıkarda “git”, ah deriz yüreğimize devamını getirme, olmaz o bir türlü “gitme”.
Ey vuslat

Sen gittin şimdi. Eller vedalaştı da biz veda bile edemedik, feda ettik kendimizi. Sen bana bakma, sen oralarda kendine iyi bak. Hoşça kal isterim oralarda. Nasıl olsa diyeceğim bunlardı, temennilerim bunlar. Ayrılık dediğin ne ki yürekler bir olunca derdin. O gün diyemedim işte; peki yürekler “bir” olsa ayrılık niye ki?
Ey sukut

Anlamadın mı diyeceksin değil mi ; toplamadım kendimi yüreğinden ayrılık olmasın diye. Öylece bıraktım sana beni. Geride kalma, benle kal diye götürdüm diyeceksin söylenmemiş bütün sözcüklerimi. Doğru söylüyorsun kaldı her şey. Öylece kaldı işte, her şey yar’ım. Yüreğim dağ’ınık.
Ey vakitsiz

Vakitsizlikten dem vurmakla geçti ömrümüz. Kimilerinin sevmeye vakti yoktu, kimilerinin yaşamaya hayatını. Vakitsiz çıkmış olmalıyız ki vakitsiz geldi ayrılık. Sevmenin vakti varmıydı ki ayrılığın olsun değil mi ? Bunca vakitsizliğin içinde gelen vakitsiz’dim alamadım vaktini. Söyle bunca yar’ım kalmışlığı hangi vakit yaşayacaktı insan ? Yada vaktimiz var mı yeniden birlikte yaş’lanmaya?
Ey sevgili

Sevmek sevgi vermekle mi başlıyordu? Sevgili ; yüreğinde bize karşı sevgi taşıyanlara, bak bana karşı sevgili babında mı denirdi? Yada gönlümde sevgi var seninle ilgili demek için mi söylenirdi. Sahi biz seninle hiç sevgili olduk mu ? Benim sana sevgim vardı yüreğimde, ben sana sevgiliydim ey sevgili. Yani sende diyebilirsin benim için sevgili. Sen gittin de gitmesine, söyle ne diyeyim ben sana şimdi.
Ey gün(eş)im

Bütün bunları yüreğime sığdırırımda, gecenin karanlığında saklarımda bir mektuba sığdıramam. Diyeceğim o ki; git(me) diyemedim öyleyse gel(me)! Gelirsen can gelir. Yaşanılacak hayatım olur. Telaşım olur bunca vakitsizlik içinde yüreğimde.
Gel be doğ ömrüme, gün(eş) ol.

Mehmet ŞAHİN