Gözüaydın Olsun Yüreğinin - Özlem Ayral

Ayrılığa kurulu saatler yaralı bir edayla salınırken ortalık yerde,
Alarmın sesiyle uyandığın sabahların eksiktir.
Gecenin bir yarısına düşen özlem , özlemekten çok daha keskin kesikler açar ruhunda...
Nasıl anlatılır ki düşünceli düşler?
Ya da hangi bölümden başlanır biten bir hikayeyi yazmaya?
Gelecek kumbarasına her gün bir tane attığın hayallerin kırıkken,
Eylemsiz kalan tüm istekler kelâmın sükuta durduğu bir yol ayrımındayken,
Gel diyemezken, dön diyemezken,
Karaktersiz bir karanlık hayatına sinmişken,
Şiire durur mu duygular?
Sevdadan bahsedilebilir mi, seni seviyorum cümlesinden çok utanırken..

Gözü aydın olsun, kavuşmalara düşman ayrılıkların...
Artık suskunluklarınla yamaladığın haykırışların var düğümlü bohçanda...
"Konuşsam kanayacak hayat" dediğin,
Mecburi istikamette yol alan zaman var, sadece nefes alıp verdiğin...
Ve sussan içinde dert yüküyle ağırlığını taşıyan, ezen, ruhunu yok eden hüznün...
Kendini hiç bir yere sığdıramadığın köşeye sıkışmış bir kimliğin var.
Konuşamadan, suskunluklarının altında ezildiğin bir hayatın var gözü aydın olsun öfkelerin...
Aşka düşman yalnızlığın, nefretin gözü aydın olsun.

Çalmaya korktuğundur gelip dayandığın kapı...
Ne kendini anlayabilirsin,
Nede hükmedemediğin duygularını,
Her gün biraz daha seni paçavraya çeviren söndüremediğin yangınını!..
Koynunda taşımanın yorgunu olduğun geceler,
Mola vermeden hak edilmeyen bir sevdayı besler.
Hastasındır.
Etrafındaki her şeye kör,
Herkesle bağın kopuk,
Metruk harabe bir yalnızlığa mahkum etmişsindir kendini.
En çelişkili tarafıdır, her şeyi kimseye çaktırmadan yaşaman.
İşin, gücün, koşturuların hepsi yerli yerindedir.
Bir sen bilirsin,
Bir sen konuşursun yaşadıklarınla, bir de hesabın altında, yüklü bedeli ödeyen yüreğin.
En yakınların bile seni anlamaz,
Bilmezler geceleri vicdanınla, yüreğinle hesaplaşmalarını.
Her şey yolunda zannederler.
Kendi acılarında kavrulurken yürekleri, ilgisiz sıfatını yerleştiriverirler isminin önüne...
Oysa herkesin acısı kendine ağırdır, ateş daima düştüğü yeri yakar.
Yükün üzerine yük eklenir mi, kaldırma gücü sıfırın altındayken iken...
Oysa herkese eşit pay edilmiştir tüm acılar.
Yani velhasıl taşıyabileceğin kadar...

Yok saymak istediğin bir sürü anıyı bir nefeste unutmaktır dileğin.
Hiç yaşanmamış olmasını istediğin,
"Başa sarsam sil baştan yaşasam" dediğin pişmanlıklarındır seni esir alan..
Belki de yanılgılarınla yüzleşmek,
Kendini ihbar etmek,
"Ben yanılmam, kül yutmam, aldanmam" gibi söylemlerin büyük lokma olması,
Boğazına durması,
Nefes almak için boğazına tıkananları kusmandır mideni bulandıran,
Kendinden tiksinmene neden olan...
Oysa nice zaman sonra imtihandan yaralı dahi olsa sağ çıkabilirsen,
Her şeyin yaşanması gerektiği için yaşandığını anlarsın.
SAĞ ÇIKABİLİRSE KİMLİĞİN, DURUŞUN, HAYATA BAKIŞIN,
Yazılmış tüm sayfaları yakıp, beyaz bir sayfa açabilirsin.
Ölümcül teşhisi konulan hastalıktan kurtuluşun, yeniden doğuşun olabilir.
İşte bu;

HAYATA YENİDEN "MERHABA" DEDİĞİN YENİ KİMLİĞİNDİR....

İşte o zaman;

GÖZÜAYDIN OLSUN YÜREĞİNİN...


Mirage - Özlem Ayral