|
Aşk - Şiir Dünyası kategorisinde açılmış olan Sakın öldüğümü söyleme anne konusu , ...
| LinkBack | Seçenekler | Arama | Stil |
06.11.2012, 19:09 | #1 (permalink) |
| Sakın öldüğümü söyleme anne Yıldız yıldız, Göğümden kör kurşunlar yağıyor üzerime. Kırılıyor içimdeki sevda parcacıkları. Omuzlarımdan kanatlanıyor umutlar. Bir ben kalıyorum, Bir de dizleri topal yalnızlık.. Ve anne , Bulutlara yüreğimi yaslayıp Kütük misali ağlamadığımı söyle.. Baharlara al al çicekler ektiğimi, Ayazların koynuna yıldızları serdiğimi, Söyle anne. Kör karanlıklar devriliyor üzerime. Gözlerimdeki ışığa kalın perdeler çekilip Arsız dikenlere sürgün ediyorlar beni anne. Bir ben gidiyorum kör uçurumlara, Bir de eli kanlı cellat.. Ve anne, Dizlerimden yavaş yavaş kanımın çekilip Bir kar gibi güneşte erimediğimi söyle. Güneşin tenine baharları giydirdiğimi, Yolunu kaybetmiş martıları, Gözlerimin denizlerde gezdirdiğimi, Söyle anne.. Arsız dikenler sarılıyor tenime. Sırtıma ayazların günahları yüklenip Kimsesiz kıyılara göçüyorum anne. Bir ben ağlıyorum halime, Bir de sen... Ve anne, Son kez dualarına sarılıp Ağlayan sesinle ölmediğimi söyle Kuru toprakla yağmurların dansını izlediğimi, Gözlerime sevdamın yazgısını gizlediğimi, Söyle anne... " Sakın öldüğümü söyleme anne.." İsmail Sarıgene
__________________ Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. . |
Yukarı'daki Konuyu Aşağıdaki Sosyal Ağlarda Paylaşabilirsiniz. |
| |
Forum hakkında | Kullanılan sistem hakkında |
| SEO by vBSEO 3.6.0 PL2 ©2011, Crawlability, Inc. |