Bu Şehirde En Çok Şairler Susar


Bu şehirde en çok,
Şairler susar sevgilim, bilir misin?

Konuşursam edebiyat olur adı....
Yazarsam şiir.
Ağlarımda bazen,
Bahane acılar üretiyor derler,
Yazmak için.

Bu şehirde en çok,
Şairler susar sevgilim, bilir misin?

Bilir misin?
En çokta sevdiğine susar bir şair.
Adını yazamam öyle açık açık.

Ben,
Sen derim mesela şiirlerimde.
Aşk derim, sevgi derim.
Sen,
Yanında uzanan adamın adıyla okursun o satırları.

Ben,
Üşüyorum derim.
Anlatamam,
Yoksun diye, kat kat battaniyelerin altında bile tir-tir titrediğimi.
Sen,
Bunu okudukça, dönüp-dönüp üstünü örtersin yanında ki adamın.

Ben,
Uzun uzun cümleler kurarım senin için.
Sonra üç noktalar bırakırım sonlarına.
Yorulmam asla.
Anlatamayınca,
Yirmidokuz harfe sığmayınca özlemin,
Nefesim kesildi diyemem,
Soluğumun gittiği gör diye,
Yan yana noktalar koyarım.
Sen,
Üç noktalarımda nefes alırsın,
Bir sonraki satırı daha güçlü okumak için.

Bu şehirde en çok,
Şairler susar be sevgilim, bilir misin?
Eğer,
Yağmurlardan bahsedersem, ıslak caddelerden,
Bil ki;
Yüklü bir yağmur bulutundan daha çok yaş biriktirmiş,
Yağıyorum demektir sevgilim.
Ve hiç gürlemiyor, şimşekler çakmıyorsa,
Çarpacak bir bulut bulamadığımdan değil:
Sen korkma diyedir sevgilim.

Bunu da yazıyorum işte,
Ben yağarsam;
Ortalığı sel basmaz,
Sen götürür sevgilim.

Ve yine bu şehirde
En çok şairler ağlar
Bunu da bil istedim...

Ufuk KÖMÜŞCÜ