|
Sözyaşlarım – Ahmet KARAKAYA Gece suskun… Çığırtkan düşlerle perçimliyorum zamanı ömrüme Soluğumu kesen sevda, kıvılcımı oldu yangınımın.. Dinmedi firakım, sönmedi gözyaşlarıyla… Kalp yorgun… Rengini gözlerinden alan alevlerde yandı dilim Üzerime yıkılan duvarlarında gördüm karanlığın resmini Avuçlarımda yüreğimin kül rengi Yıkadım hepsini gözyaşlarıyla… Zaman durgun.. Sözleri vehminde gizli aşkın, düşleri kabuslarda. Hercai güllerin dikenleriyle kanattım yüreğimi Yarası saklı bir ölüm var şimdi zulamda Son nefesi yine sen oldun bu aşkın, bitti gözyaşlarıyla… Söz bitti… Bir çift göz hükmünde kırılan kalem, boynumdaki ilmek Aşka yazılan her şiir vasiyetidir bu şairin. Gecenin suskunluğunda, avazım çıktığı kadar bir vaveyla Dudaklarımda tenhalaşmış bir söz Şiir, tam orta yerinden bitmiş aslında Adını yazdığım mısraların kaçtı kafiyesi Silindi gözyaşlarıyla… Ve söz bitti.. Zaman durgun.. Kalp yorgun.. Gece suskun.. Nar’a düştü ruhum, söndü nurunla Bin parçaya bölündü aşk, paramparça… Ahmet KARAKAYA |
| Saat: 01:03 |
Telif Hakları vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.