Bugünde Ölmedim Canfeza – Elem SÖNMEZ

Bugünde Ölmedim Canfeza…

Kelamımı urgan yaptım, astım yaralı cümlelerimi
Zamanı avuçlarımda sıkıştırıp boğdum parmaklarımla ..
Emanet edilen ruh-i cana kastettim, günün 5. vaktinde ahlarla..
ölemedim, son nefese denk düşemedim ömrün nehrinde ..

Bugün de ölmedim canfeza

Kargaşanın dibine vurdum, kimsesizliğimi sukutun ipine doladım…
Günün 5. vaktinde, secde ile alnım arasına canım sıkıştı,
Dua’larda bir nebze isyan koktu, hasbihale har karıştı ..
Azrail’e …! Davete icabet gerek die Nida eyledim …
Ölemedim, son deme, gönüllü teslime varamadım…

Bugün de Ölmedim CanFeza …!

Ahd’e vefaya sadık bir kul olma niyeti varken özümde …
Adevetin sardığı alemde, bir ben sendeledim huzura davette …
Eskittim alnımda ki secde izini, Kahr’etmeden levhi mahfuza …
Nefse kördüğüm oldum, çözemedim günah ağlarına sema da …
Ölemedim, nefse dur deyip, asıl vatanda ki ruh gibi varamadım Hak makama …

Bugünde ölmedim Canfeza…!

Ebabil kuşları ile taşladım, recmlere gelesi Yüreğimi
Taif gibi suçladım, ömrün ardında kalan günahlarımı
Sancılar da bıraktım, günün 5.vaktinde, Leylimde ki ahrazlarımı..
Eksik idrak-ım la, teşhis koymadım, içimde ki hüzzamlı yaralara..
Merhem niyetine toprak sürdüm ..
Ölemedim, yaratıldığım çamuru bulup öze dönemedim …

Bugün de Ölmedim CanFeza …!

Darbe-i Azabınla Sen Öldür Beni …!
Sen öldür Canfeza …!