merhaba acılarımın en derin izi,

bugün senin evinde oturdum sana yazıyorum....
ne garip bir duygu burada olmak.
ne kadar sen olsan da yanımda, zerre yokum kalbinde…

sevilmemezlik sinen saçlarıma, dün gece ilk kez okşadın ve arındırdın tüm kırıklarımdan…

hayat beni sensizliğe sürükledikçe, ben senliliğe koşarak geldim. hep bir adım ötemde olmana rağmen, bin adım uzak durdun kalbime.

seni hep bekledim.
bekleyeceğim.
bugün de, yarın da…
bak şu anda eve dönmeni bekliyorum mesela.
ve sana yine yazıyorum.
biliyorum kızıyorsun yazmama… dayanamadım ki yine. kızma. sana anlatamadıklarımı yazıyorum, bari buna karışma.

bak yine seni seviyorum.
ben seni hep seviyordum.
seveceğimdi.

sen beni hiçsizlik gibi sevmezken,
ben seni yalnılzlıklarım kadar sevdim.

ne zaman kokun gelse gözlerime, uğramasam olmaz biraz şiirlerime…
biraz da sen sevsen ya be, biraz da sen !

duraksadım bir an dedim ki ;
”ne oldu şiirkadını? yazacak cümlen mi kalmadı, sevecek kelimelerin mi? yoksa acılarını hissettirecek kalbin mi?”

benden bu kadar. yine susuyorum.
unutmadan, beni sev olur mu?

seni çok seviyorum.

- CANSU GEZGİN
01/02/15 - 19:06 .