Yalnızlığınla Kirletme Bu Kenti

**Papatya** · 11.03.2015, 16:52

Yalnızlığınla Kirletme Bu Kenti

yalnızlığınla kirletme artık bu kenti ...
sokaklar kalabalık güzel, çocuklar oyunlarıyla
sen olmasan da yanar sislerin içinden ışıklar
kedileri ezer yine yorgun otomobiller
duraklar mesaiye başlar ve yolcular suskun
içimden taşan ırmakta boğuluyor sanki sabahlar

mezarını arayan ağır yaralı bir papatyayım
ellerinin değdiği her falda ölüyor çıkıyorum
en çok yaban otları büyüyor kırlarda bu mevsim
gölge olmuyor karıncalara hiçbir çiçek
saçlarının kızılıyla üşüyor tüm kaldırımlar
kaç aşka geç kaldın da suskun böyle yollar

yalnızlığınla kirletme artık bu kenti
bırak annemin sesindeki tılsımla uyanayım
belki, güneş de doğmuştur çamların arasından
solgun karanfiller veda etmiştir bahçelerden
göçüne başlayan tüm mağrur kırlangıçlara
göçüp gideceğim ben de bir gün mutlaka

sağır bir dilenciye anlatacağım tüm acılarımı
seni varoş bir takvim sayfasında bıraktığımı
günü geçmiş o yağmurla ıslandığını avuçlarımın
annemin sesindeki tılsımı, kırlangıçları
sesimin sesinde yalnızlaştığını, ağladığımı
hangi aşka saklıyorsun şimdi ağrıyan sırlarını

yalnızlığınla kirletme artık bu kenti
duvarlardaki yazıların sırrı çözülmedi henüz
gece baskınları başlamadı mahallelerde
bir geçit töreniyle selamlıyorum dünyayı
dağılıyor ansızın dokunduğun tüm parçalarım
yaşamak ve ölmek arasında hapsoluyorum

sanki esrik bir dumanmışım gibi alay ediyorlar
bir kedinin elinden tutup geçirince karşıya
seni eski bir rüyada karşılıyorum, konuşmuyorsun
arşivlenmiş diliyle söylüyorsun yasak bir şarkıyı
biliyorum, şarkılar en çok kendi dilinde güzel
ama delip geçemiyorum bir türlü bu aşk yasağını

yalnızlığınla kirletme artık bu kenti
hiçbir cemiyette anılmayacak adımız yan yana
hiçbir meyve dalı açmayacak bizi sualsiz
girilmeyecek ayrılık giymeden hiçbir sevdaya
yaşlanmış çocuklar uyguluyor acımasız bir emri
palet sesleriyle tanışıyor şimdi sokaklar

"sus, kimseler duymasın" diye mırıldanıyor
sakallarının kiri yüzünden dövülen bir adam
kimseler duymuyor ama ölüyoruz sorgusuzca
kedileri eziyor yine yorgun otomobiller
hüznümüzü öne eğip sıyrılıyoruz kalabalıklardan
bir gün kedilere de yol verir elbet insanlar

Irmak -

11.03.2015, 16:52	#1 (permalink)
Papatya Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Yalnızlığınla Kirletme Bu Kenti Yalnızlığınla Kirletme Bu Kenti yalnızlığınla kirletme artık bu kenti ... sokaklar kalabalık güzel, çocuklar oyunlarıyla sen olmasan da yanar sislerin içinden ışıklar kedileri ezer yine yorgun otomobiller duraklar mesaiye başlar ve yolcular suskun içimden taşan ırmakta boğuluyor sanki sabahlar mezarını arayan ağır yaralı bir papatyayım ellerinin değdiği her falda ölüyor çıkıyorum en çok yaban otları büyüyor kırlarda bu mevsim gölge olmuyor karıncalara hiçbir çiçek saçlarının kızılıyla üşüyor tüm kaldırımlar kaç aşka geç kaldın da suskun böyle yollar yalnızlığınla kirletme artık bu kenti bırak annemin sesindeki tılsımla uyanayım belki, güneş de doğmuştur çamların arasından solgun karanfiller veda etmiştir bahçelerden göçüne başlayan tüm mağrur kırlangıçlara göçüp gideceğim ben de bir gün mutlaka sağır bir dilenciye anlatacağım tüm acılarımı seni varoş bir takvim sayfasında bıraktığımı günü geçmiş o yağmurla ıslandığını avuçlarımın annemin sesindeki tılsımı, kırlangıçları sesimin sesinde yalnızlaştığını, ağladığımı hangi aşka saklıyorsun şimdi ağrıyan sırlarını yalnızlığınla kirletme artık bu kenti duvarlardaki yazıların sırrı çözülmedi henüz gece baskınları başlamadı mahallelerde bir geçit töreniyle selamlıyorum dünyayı dağılıyor ansızın dokunduğun tüm parçalarım yaşamak ve ölmek arasında hapsoluyorum sanki esrik bir dumanmışım gibi alay ediyorlar bir kedinin elinden tutup geçirince karşıya seni eski bir rüyada karşılıyorum, konuşmuyorsun arşivlenmiş diliyle söylüyorsun yasak bir şarkıyı biliyorum, şarkılar en çok kendi dilinde güzel ama delip geçemiyorum bir türlü bu aşk yasağını yalnızlığınla kirletme artık bu kenti hiçbir cemiyette anılmayacak adımız yan yana hiçbir meyve dalı açmayacak bizi sualsiz girilmeyecek ayrılık giymeden hiçbir sevdaya yaşlanmış çocuklar uyguluyor acımasız bir emri palet sesleriyle tanışıyor şimdi sokaklar "sus, kimseler duymasın" diye mırıldanıyor sakallarının kiri yüzünden dövülen bir adam kimseler duymuyor ama ölüyoruz sorgusuzca kedileri eziyor yine yorgun otomobiller hüznümüzü öne eğip sıyrılıyoruz kalabalıklardan bir gün kedilere de yol verir elbet insanlar Irmak - Benzer Konular Telmessos Antik Kenti... Keramos Antik Kenti... Labranda Antik Kenti... Kadyanda Antik Kenti... Arsada Antik Kenti... Paylaş Share this post on Twitter Orhan-38 beğendi. Follow @Forumaski