Ayrılık işte abartmaya gerek yok..
Kısa bir süreliğine Ölür gibi olursun..
Sonra yavaş yavaş dirilirsin..
Ama Aklın ve kalbin hep onda.. hep arafta kalır..
Hepsi bu işte…...
Bi kaç gün ; ay; yıl; belki de ömür..
kendine gelemezsin..
yüzün güler. ama Kalbin ağlar..
Bedenin dinç görünür ama Ruh’un yaşlanır..
hep tezatlıklar hep zıtlıklar içinde olursun…
Sonra aradan zaman geçer..
biri daha çıkar karşına..
hah işte bu !! dersin..
Sonra onada alışırsın..
Seni seviyorumlar..
Ölüyorumlar..
Bitiyorumlar…
Derken..
Bide bakarsın O’da bitmiş…
yani azizim ..
biri ”Seni Çok seviyorum ; Sana Ölüyorum” derse..
Ardına bakma Kaç…
Çünkü bu gerçek değildir..
Kimse kimse için ölmez. ve O kelimeyi kullanan YALAN söylüyordur.
bir süre sonra oda gidecektir..
Ve her şey sil baştan ; başa alınır..
Tekrar kısa bir süreliğine ölmeler..
sonra yavaş yavaş dirilmeler…
vs .. vs…
Kısır bir Döngü vesselam…
İyisimi ..
Söyle Anne’ye Baba’ya Eşe dosta Akarabaya ..
helal süt emmiş birini bulup görücü usulu evlenmeye bak…
Ne gerek var Olmayan Bir hayalin (AŞK) peşinden dört nala koşmaya..
Evlen Eşine aşık ol…
Rabbine Aşık Ol…
Aslonana Aşık ol….
Neyse Azizim..
Susayım artık …
Öyle işte..