Yalnızlıklar Da Üşüyor Aşka Ölüyorum

[Papatya]

Yalnızlıklar Da Üşüyor Aşka Ölüyorum

Her gece farklı bir köşebaşı,
Fakat tanıdık bir dert,
Yalnızlık......
Ben, sevda dilencisi,
Sen, aşka küskün,
Yalnızlıklar da üşüyorum...

Bir yaz gecesi yine,
Yine kuytu bir köşebaşı,
Sensizliğimde, seni düşünerek,
İçiyorum...
Unutmayı, unutamazken,
Umutlanmam boşuna, umutlarımda,
Ve ben yine yalnız bir başına,
Umutlarda üşüyorum...

Gözlerimden kan damlıyor katre katre,
Ayrılık çiçeklerinin üzerine,
Ben, sevda çiçeklerinin kokusunu,
Özlüyorum...
Düşlerimde umutsuzca bekleyişler,
Ben, mutluluklara aç,
Sen, ayrılıklara sancılı,
Ayrılıklarda üşüyorum...

Sana sorular soruyorum,
Sen susuyorsun,
Sessiz bekleyişlerle,
Bir kızgınlıkla,
Aşka dair ne varsa,
Yüreğimin ateşinde yakıyorum,
Kan kusuyor şimdilerde şiirlerim,
Nefretler dökülüyor kalemimden,
Dilim susmuş,
Fakat, gönlümde asıl büyük nefretim,
Ve ben nefretimde üşüyorum...

Tek tek damlayan gözyaşlarım,
Olmuş sanki göl,
Ben, sana değil, kendime
Ağlıyorum...
Sessizce ve sakince,
Sadece damlalar halinde akıyorlar,
Acılarımı içimde saklıyorum,
Karanlık ortamlara kaçıyorum,
Kurtuluş reçetem yalnızlıkda saklı gibi,
Ağlamalarda üşüyorum...

Yosun tutmuş hayallerim,
Küflenmiş hüzünlerim,
Her doğan yeni gün,
Yeni bir aşka gebe,
Ben hayallerimle,
köşebaşı beklemelerdeyim,
Sen, ayrılıklara doğarken,
Ben, aşk’a üşüyorum...
Ben, aşk’ta ölüyorum...

Mehmet Akif AKSEL (Kayıp Aşık)
09/12/2009