İkrar

**Liaaa** · 09.11.2012, 15:12

Ne zaman ağlamak istesem
Bulutlar sıyrılır gökten
Önce şehirler ıslanır
Sonra ben

Ve ne zaman büyümek istesem
Hep çocuk kalırım
Yüreğimi yalnızlık alır

Ruhuna dokunurum nazlı bir çınarın
Ormanlar yanar sanırım ardımsıra
Bildiğim bir tek dua var onu bile unuturum anne
Pervasız üşür soluğum

İkrarsız mevsimlerin yanığı saman alevi gibi söner
Küle döner göç eden sabrın umudu
Ne çok oldu unutalı konuştuğumuz dili
Çıplak bir yalan gibi
Gömülürüm gecenin tarihine
Deli sanırlar beni

Lazım değil aslında hiçbir şey
İstesem
Kanatsız da uçabilirim

Sandığım kadar güçlü değilmiş aşk
Meçhul yarınların hırçınlığında savrulur
Bir nefeste tutarsın deli rüzgarı içinde
Sonrası sürgüne uğurlamak hıçkırığı yüreğinden
Güneşin battığı yere

Tanrım ne çok cehennemin varmış senin
Kimi görsem acısı bir kıvılcım ateş
Elleri bir avuç şiir yarası

Her mevsimde ölü bir hazan doğurdum anne
Adı ya eylül oldu
Ya haziran
Yaşadım işte yarım nefesle

Şair olmak için her dilde ölmek mi gerek
Çek al yedi kat yerin dibinden
Beni yeniden
Sefil bir şehirde bırakma
İşkence olur zaman
Kendi kuyusuna saklanır gözlerim
Çekmez elini yakamdan çocukluğum bir daha

Hani masallar anlatırdın ya
Henüz dengesi bozulmamış iklimlerden kalma
Tebessüm açardı geçtiğimiz her yolda
Işıkları yanardı karanlık kentin
Akıp giden bir nehrin serinliği gibi
Kocaman bir dağ kalkardı üzerimizden
Yosun yeşiliydi

Oysa ben hep
Güneşe beş kala uyanırdım anne
İkrarım ikrardı
Dirhem dirhem su taşırdım denizi olmayan şehirlere

Artık tanrı bile sesimden tanıyor beni
Asude bir esintiyle
Şarkılar çalıyorum kırık güftelerden
Avaz avaz

Bir kez rengi değişmeye görsün denizin derdin
Kırılır mavisi yakamoz pırıltısında
Akibeti kaybolur kardeşliğin
Ve aşkın
Tövbesiz ağlar başına buyruk zaman

Zordur bilirim anne ayrılık
Hasretiyle oynayan gecede
Ve kıyamet kopan yürekte sevda taşımak
Kıyamı ağır olur ayrılığın
Sefil kelimeler düşer kalemin ucundan çoğu zaman
Öfke kusar ömrün

Hadi sus artık ağlama anne
Keskin bir nişancı vurdu kırlangıcı gökte
Bütün maviler kardeş oldu yeşille
Ayaklandı gökyüzü

Gözümüz aydın doğa affetti bizi...

Sepkin Coşkun

09.11.2012, 15:12	#1 (permalink)
Liaaa Siyαhı mαviyle αldαtαn lαcivert gibisin .. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	İkrar Ne zaman ağlamak istesem Bulutlar sıyrılır gökten Önce şehirler ıslanır Sonra ben Ve ne zaman büyümek istesem Hep çocuk kalırım Yüreğimi yalnızlık alır Ruhuna dokunurum nazlı bir çınarın Ormanlar yanar sanırım ardımsıra Bildiğim bir tek dua var onu bile unuturum anne Pervasız üşür soluğum İkrarsız mevsimlerin yanığı saman alevi gibi söner Küle döner göç eden sabrın umudu Ne çok oldu unutalı konuştuğumuz dili Çıplak bir yalan gibi Gömülürüm gecenin tarihine Deli sanırlar beni Lazım değil aslında hiçbir şey İstesem Kanatsız da uçabilirim Sandığım kadar güçlü değilmiş aşk Meçhul yarınların hırçınlığında savrulur Bir nefeste tutarsın deli rüzgarı içinde Sonrası sürgüne uğurlamak hıçkırığı yüreğinden Güneşin battığı yere Tanrım ne çok cehennemin varmış senin Kimi görsem acısı bir kıvılcım ateş Elleri bir avuç şiir yarası Her mevsimde ölü bir hazan doğurdum anne Adı ya eylül oldu Ya haziran Yaşadım işte yarım nefesle Şair olmak için her dilde ölmek mi gerek Çek al yedi kat yerin dibinden Beni yeniden Sefil bir şehirde bırakma İşkence olur zaman Kendi kuyusuna saklanır gözlerim Çekmez elini yakamdan çocukluğum bir daha Hani masallar anlatırdın ya Henüz dengesi bozulmamış iklimlerden kalma Tebessüm açardı geçtiğimiz her yolda Işıkları yanardı karanlık kentin Akıp giden bir nehrin serinliği gibi Kocaman bir dağ kalkardı üzerimizden Yosun yeşiliydi Oysa ben hep Güneşe beş kala uyanırdım anne İkrarım ikrardı Dirhem dirhem su taşırdım denizi olmayan şehirlere Artık tanrı bile sesimden tanıyor beni Asude bir esintiyle Şarkılar çalıyorum kırık güftelerden Avaz avaz Bir kez rengi değişmeye görsün denizin derdin Kırılır mavisi yakamoz pırıltısında Akibeti kaybolur kardeşliğin Ve aşkın Tövbesiz ağlar başına buyruk zaman Zordur bilirim anne ayrılık Hasretiyle oynayan gecede Ve kıyamet kopan yürekte sevda taşımak Kıyamı ağır olur ayrılığın Sefil kelimeler düşer kalemin ucundan çoğu zaman Öfke kusar ömrün Hadi sus artık ağlama anne Keskin bir nişancı vurdu kırlangıcı gökte Bütün maviler kardeş oldu yeşille Ayaklandı gökyüzü Gözümüz aydın doğa affetti bizi... Sepkin Coşkun Benzer Konular Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________