Aramızda kalsın

Önce;

Gül ağaçları büyüttüğümüz güllük gülistanlık bahçemizde gül gibi geçiniyorduk.
Bir gün ansızın gül bahçemizden ihanetin yolu geçti.
İkiye bölündü yürek, gülüşün karşıda kaldı, güller elimde.

Sonra;

Hayatımıza beyaz bir sayfa açtık.
O beyaz sayfanın kalan yerlerine hikâyemizi yazdım.
Kitabımız yok sattı, çünkü biz yoktuk.
Okuyan yoruldu, kitabımızın ortasından ayrılığın ayracı geçti.
İkiye bölündü geçmiş, sayfan karşıda kaldı, hikâye aklımda.

Aslında;

Bir yastıkta kocamak istiyorduk.
Yatak bizi bir araya getiren tek gerçekti.
Şüphe için yorgan yakmaya hazırdık hep.
Sırt sırta döndük, yastıklarımızın arasından gözyaşı akıp geçti.
İkiye bölündü uyku, yüzün karşıda kaldı, izi yastığımda.

Eskiden;

Aşkın yaya yolunda koşuyorduk.
Kırmızı ışıklar yandı üstümüze, ama umurumuzda bile değildi.
Tereddüt etmeden yürüdük.
Tanrı elimizi bıraktı tamda kalabalığın ortasında.
Sımsıkı sarılırken, aramızdan hain insanlar geçti.
İkiye bölündü beden, yaşam karşıda kaldı, ölüm içimde.

Sonra;

Sonrası yok.
Aramızdan geçenler aramızda kalsın...

Atakan Gülgar