Yıllar sonra

Yıllar sonra
İki eski sevgilinin içtikleri dostane kahve
Köprünün altından geçen çokca sularla
Pişirilmişti sanki..
...
Baştan aşağıya değişen iki hayat
Hayatlara alınan yeni insanlar
Yeni heyecanlar..

Bir zamanların Sensiz olamamları
O iyi ki var' lara dönmüş
Söndürmüşler başka ateşle birbirlerini..

Asla ağızlardan onsuz olamam çıkmamış ikisinin de
Öğrenmişler ki bu koca bir yalan
OLmuşlar işte...

Tek gerçeK suratlarında patlamış Aşk' a dair
Herşey unutulabilir birgün
Birbirlerini bile unutabilir insanlar
Ama kendilerini asla..

Olcay Derecik

Yok yazıldı aşk,devamsızlık senin sınırında.

Gözle söz arasında, sıvışıverdi yine Aşk,Ayrılığa.
Ve Kimse yerine ' burdayım' demedi, Sevgi sıralarında.
'Yok' yazıldı Aşk,devamsızlık Sen' in sınırında...

Olcay Derecik

Yokkuşağı

Kaç yazar sen gittikten sonra Aşk..
Kaç yazar inanarak yazar Aşk' ı bir daha..

İçimdeki boşluğu kim bir cümleyle doldurabilir,
Cümleten geridir bütün severek önüne geçtiklerim..

Ödeştik,
ödünü patlatarak ve aklını çıkartarak korkunun..

Korksaydık, gitmezdik..
Gitmeseydik, bu Aşk bahçesinde birbirimize korkuluktuk.
Koktuk, birbirimiz gibi, bir başkalarına.

Koptuk, en sağlam yerimizden,
düğümünden, ikimizden...

Sonuç, pozitif..
Negatif bir aşkla can grubu uyuşmazlığından sakata geldi doğan yokluğumuz..

Şimdi birer ilkyardım malzemesiyiz,
kendi yaralarımızı başkasına sarıyoruz
ve hala unuTtuk sanıyoruz birbirimizi..

Allahtan ümit kesilmez
lakin
kimsede neden ümitten kesik yedin demez..

Birinci dereceden yakınıyız yokluğun
ve bu ilişkiden sakat doğuruyoruz Aşk' ı hep..

Yaşadık, bitti..
Biterken de güzeldi,
güz elden biterdi,
El zaten bitirdi bütün güzelliği..

Olcay Derecik

Yokkuşağı II

Hüznün vesikalık resmidir yüzüm.
Resmi bir yüzsüzlüğün belgesidir aslı kayıp bu Aşk
ve belgeselidir içimde kendiyle çiftleşen bu hayvansı sensizliğin, HAYAT ..

...
En son kaç kez başa aldım kendimi
ve kaç kez yeni bir Gün e gün yüzüne çıkmamış gerçeğinle uyandım..

Yokluğun paha biçilmez bir yanılgının portresi
ve üzerindeki bütün fırça darbelerinden tanıdım kendimi..

Her aklından çıkışımdan sonra ortalığa çıkan Yokkuşağı ydım dünyanda..

Olcay Derecik

Yokluğunla Arama Hiçbir Şeyi Sokmadım

Neresinden tutunsam Aşk' ın,
El' de kaldı..
Kime tutunsam,
en çok ben düştüm Aşk' aşağı..

Ne istenebilirdi ki sevgi dolu bir yürekten daha başka,
İstisna değil miydi dolanmak cebi doluya?
Kaideyi bile bozdu gidişin.

Tüm yetimliğinle,
etin için sevildiğini görünce o Ten' de
Geriye dönük arşiv taraması iste mantığından.
Karıştır Yürek çöplüğünü ve bul beni...

Sevgimin vejetaryanlığının,
bir hayvana tercih edilme sebebini sorgula

O, yo' kuş beyninde..

Yokluğunla arama hiçbir şeyi sokmadım
ve aklıma da Sen' den başkasını
bil bunu..

Sen dişini bilerken ömrümü yemeye
yeni birinin sırtlarına uzanırken tüm dişiliğinle
gidişinin kör kesinliğini
getir sırtıma sapla..

Aklımdan götürdüğün güzel dediğim ne varsa
film şeridi gibi geçerken hafızamdan
sırtımda sancın
Sende mi dersem
aldırma sakın
farkın yok ki nasılsa...

Kimi sevsem karbon kağıdı gördü beni,
Başkasının yerine geçmesin Aşk diye araya konulan..

Kim sevdi sansam
Aşk' ın yerine geçsin diye
araya soktum şiiri..

Kimi şiire koysam
iki arada bir derede unutturdu bana kendimi...

Olcay Derecik

Yoksun

Yoksun.
Aklım zarar,
İyi niyetlerim kayıp,
Uykum açık...

Bilmem kaçıncı sahnelenişi
gülen yüzünün
gözümün önünde..

İçim ezildi,
içimde yarattığın devrim sonrası
esir aldığın karakterimin
gördüğü işkenceyi izlerken...

Kemirdi beynimi
fotoğraflarına Seni Seviyorum derken
mantığımın bana
Kem küm edişleri..

Yoksun.
Mutluluk uzak,
Yapmayınlı tuzak,
seni bana hatırlatmalar...

Bilmem kaçıncı yaralanışım
sesine duyduğum özlem
sesimi keserken...


Ruhum çizik.
Çizmeyi aştı yokluğun,
Çizgiyi geçti karanlık,
Suratı beş karış Aşkın...

Şaşırdım kendimi,
Kim olduğumun önemi yok.
Adresim,
Dersimde bir çocuk yüzü.
Herkesin haberi var,
bulası yok,
göresi yok...

Uzatmaya gerek yok.
Yoksun,
Yokum...

Olcay Derecik

Yoksun madem, toparla kendini ortalıktan.

Kağıttan bir yaşamla Aşk sularında yüzenin sonuydu elbette batmak
İşi gücü dümen bir alınyazısının kaptanlığında.

İşin içinde gözlerin olunca bütün vurgunlarım Sana.
...
Bitti öyle mi.?
Aşk değilmiydik yani birbirimize değerken
ve şimdi neyiz biz
Sen ardına bakmadan giderken.?

Yoruldum artık bu saçmalıklardan
ve hayatıma her gireni gerçekten kendime aşık sanmaktan.

Ey Aşk;
Yoksun madem,
toparla kendini ortalıktan.
Hiç gelmeyeceksen
Kaldır beni ortadan..

Olcay Derecik

Yüreğim.


Yüreğim;
Annesinin elini sıkı sıkı tutmasına rağmen
Bir anlık dalgınlıktan faydalanıp Aşk/falta fırlamış
Üzerinden onlarca his geçmiş,
Küçük bir kız çocuğudur şimdi..

Olcay Derecik

Yüzün avuçlarımdaydı

Yüzün avuçlarımdaydı,gece çıkarıp koynundan seni,bıraktı gözlerime.
İşte o an,ağlıyamadım inan düşeceksin diye ve gülemedim de
Ağzımdan Sen' ya akacak rezil olacağım Düş'üne..

Olcay Derecik

Yüzün etikettir, gönül defterimde.

Yüzün etikettir gönül defterimde
ve çıkartmadır adın süs olsun diye üstünde..

İçimde Sen' den başka bir şey yok
Beni ezberleyerek başkasına çalışma..

Yırtık sayfalarımı biriyle birleştirip bir anlam çıkartma uğraşın saçma
Yabancı birinde hükmü yok Seni Seviyorum' ların..

Aklın bendeyse hala, kal üzerimde..
Çıkartma adını
ve dönüştürme hislerimi ayrılığın birim fiyatına..

Ederi beş para etmez yokluklarla değişme
paha biçilemez aşkını....

Sen ve benden çıkarılabilecek bir sonuç değil ayrılık..
Birbirimize siz kadar yabancı, sis kadar görünmez
ve sızı kadar çekilmez bırakma...

Gitme yerine bir çok kelime kullandım aynı şiir içinde..
Senin yerine koyabileceğim tek bir şey bile yok bu hayatta...

Sırf okuma alışkanlığını geliştirmek için okuma bu satırları
okuma canıma başkasına alışkanlık kazanarak..

Kalemini kır gitmelerin
asılsın aklında ki tüm yabancılar...

Tutanaklarda ayrılık diye geçmesin Aşk
ve hiç bir yalan seni hala sevdiğim kadar gerçek olmasın..

Gidersen,

içinde bir daha şair barındırmaz bu şehir..

Kalırsan,

içinde bir daha ayrılık..

Olcay Derecik