Tut ellerimden İstanbul.
Buz tutmuş yüreklere kayıyor gönlüm.
Bütün baharlar ıslak
ve kaygan mutluluğa kurulan düşler..
Üşüyorum İstanbul.
Geceleri ayaza çekiyor yalnızlık
ve içime işliyor
sevdiklerimin giderken bıraktıkları soğukluk..
Tut rüzgarlarını İstanbul.
Savurma artık beni
Ondan, onsuzluğa.
Çek vapurlarını denizlerden
ve çekip al artık beni bu dehlizlerden.
Yorgunum İstanbul.
En az senin kadar.
Gidelim mi buralardan?
Üstümüze basıp geçen insanları nasıl sevebildiysek tekrardan,
Öyle gidelim mi?
Yok İstanbul yok.
'' O '' yok.
Yok işte '' O '' .
Ne kadar boşuz ikimizde
ve boşluktayız kaldığımızda kendimizle.
Galata'dan Kadıköy'e, Aşk basmadık yer bırakmadık.
Yar, bıraktı.
Gönlümden içeri girerken,
Ayak bastı Yarası.
Hadi,
tut ellerimi,
gidelim İstanbul.
Bize burdan Aşk çıkmaz.
Aşkın içinden çıkılır mı hiç İstanbul?



Olcay Derecik

‘‘ Burada soruları ben sorarım! ’’
dedi Adam.
Aşk nedir?
‘‘ Bu cümlede asıl anlatılmak istenen ne? ’’
dedi Kadın..
Sensin!
dedi Adam..
Ağzıyla kulakları arasında
gittikçe daralıyordu mesafe ikisinin de.
Kalp atışları
birbirlerinin kulaklarında çınlıyordu..
Tanıdık bir şarkıyı mırıldanır gibi
mırıldandılar içlerinden isimlerini.
Bütün hücrelerine ezberlettiler..
Elini Kalbinin üzerine götürdü Kadın .
‘‘ Burada çok tanınıyorsun ’’ .
Eliyle gökyüzündeki yıldızları işaret etti Adam .
‘‘ Hiç biri gözlerin kadar parlamıyor. ’’
Aşk geliyorum demez değil mi?
dedi Kadın.
Hangi hırsız,
Evinizi soyacağım, hazırlıklı olun der?
dedi Adam..
Korkuları
heyecanlarının önüne geçiyordu zaman zaman.
Korkuyorlardı
bir kez daha boşa heyecanlanmaktan..
Geçmişlerine bakmadan oradan hızla uzaklaştılar .
Arkalarından yetişemedi Mutluluk ..



Olcay Derecik

Şimdi yanımda değilsin ya,
Babası bayramlık alamadığı için
sokağa çıkmaya utanan çocuk gibiyim.
Utanıyorum insanlar içine yokluğunun yamalarıyla çıkmaya..
Yarın bayram..
Büyüklerin elini öpecek herkes.
Ben,
bileğini bükemediğim sensizlikten başlayacağım ilk.
Zira, en büyüğümüz o aramızda...



Olcay Derecik

'' Bitti ! ''
derken koruduğun soğukkanlılığına
hayretle bakan göz bebeklerimdeki ıslaklığı
sana farkettirmemeye çalışmak ,
ağzından çıkan ayrılık cümlelerini nasıl bu kadar rahat ,
bu kadar ustaca kurduğunu anlayamamak ,
Buz gibi karşımda duran mimiksiz bedenine inanmayıp ,
'' Kal '' dememek için gururumla verdiğim savaş
ve her zaman ki gibi yenilişim ;
yüksek sesle '' Sensiz yapamam '' deyişim
ve senin umursamadan çekip gidişin .
Nasıl bir anlamsızlıktı ?
'' Artık yokum '' dediğin gün yaşadıklarım ...
Ya sonra ?
Sonrası uzun ve soluksuz bir işkenceydi .
Sevimsiz şarkıların beynime empoze ettiği hatıralara başkaldırıp ,
unutmak isterken seni ,
yavaş yavaş kendimi unutmak ,
İçmek sonra bayılıncaya kadar köşe başlarında ,
Haykırmak , kelimeler birbirine yapışıncaya dek seni haykırmak.
Hatırlamak en son halini ,
Ağzından çıkan sevgi sözcüklerini duyumsamayı özlemek ,
Sen hayatımdayken güzelliğe dönüşen onca çirkinliğin ,
sen gittikten sonra çirkefe dönüşünü ,
üstüme zift gibi yapışışını seyretmek.
Kalemin yazabildiği her yere adını yazmak ,
silmek sonra bir buhran anında ,
Sana ait ne varsa fırlatmak , acımı fırlatıyormuşcasına duvara
ve uyumaya çalışmak seni unutabilmek adına.
Uyanmak sonra kabuslarla, çöplüğü karıştırıp resmini bulmak,
öpe öpe, baka baka sabahlamak.
Nasıl bir işkenceydi ayrılık gecesi yaşadıklarım.
Daha da Sonra ;
Telefonun mesaj kısmına girip,
saatlerce yolladığın mesajları okumak , ağlamak ...
İlk defa böyle içten, böyle cesur, böylesi yana yakıla .
Başka birine ait olma ihtimalini düşünerek
bir çok geceyi uykusuz geçirmek ,
yakıştıramamak kendimden başkasını yanına ,
Ayrılığın yarattığı travmadandı , üstüne alınma sen .
Seni her şeyim yapmış olmamdan olsa gerek ,
gittiğinde hiçbir şeyim kalmadı .
Bir gazete küpürüne iliştirilmiş intihar haberi kadar acımasız aşk
ve sandığından acı değil kurşun ,
sandığından derin değil açtığı delik , yüreğime açılan delik kadar ...




Olcay Derecik

Giderler ,
gözümüzün içine baka baka ..
"Gitsem dahi beni unutma , hoş unutamazsın da" anlamında..
Acısının hamallığını yaparsın .
" İşi o " derler .
Yas tutarsın ,
kedi olalı bir fare tutmuşsun gibi gelir .
Bir başka kalbe azıcık meyletmeye gör .
Anında çıkarlar ortaya .
" Naber? Nasılsın? Nasıl gidiyor? " masallarıyla ...
Unutulmaktan korkar gidenler .
Unutmanın ne demek olduğunu iyi bilirler .
Unutulan , nasıl hiç gibi gelir gözlerine
kendilerinden bilirler ..
Göze alamadıklarından unutulmayı ,
gözünü kendisinden alama diye yaparlar ..
Biz ,
" Demek o da beni unutamadı " hayaline sarılıp ,
tebessümleri seri üretime geçiririz .
Tekrar aklımızdan tam mesai geçiririz maziyi .
Aklına soktu ya kendini , malum giden /
uzun bir süre aramaz , sormaz , umursamaz ..
Ta ki ,
onsuz gülebildiğini hissettiği ana kadar ...



Olcay Derecik

Onun gözleri ,
kimse gibi bakmıyordu bana .
Hiç kimseydim ,
anlam ifade etmiyordum.
Aramızdaki farklar ,
yaşantımıza park etmişti .
Çekiciydi.
Aşk aracılığıyla ,
beni kendi içinden çekti ,
gitti ...
Onun hayalleri
“ Hay aksi yine mi ” ler etrafında gidip gelirdi .
Benim hayallerimi ,
tam tersi istikamette geçti .
O ne kadar inkar etse de
içimde “ Aşktı ” .
Ne kadar isyan etsem de
içinde boş bir uğraştım .
Çok uğraştım ,
ondan sonra yaşayamazsın diyenlere
göstermek için günlerini .
Günlüğümde altı çizili ,
“ Seni Seviyorum ” cümlelerinin içindeki adı
gün yüzü göstermedi ,
günlüğünde tek harfi geçmeyen adıma .
Onun eski bir kırığıydım sadece .
Kırdığıydım ,
Hayal kırıklığı yaratan
onarılması güç bir hataydım .
Onun hayatında,
Başkasıydım ,
yabancıydım ,
yalancıydım ,
tutulmaz sözdüm ,
kabına sığmaz
dar kafalı ,
komik bir öğüttüm .
Oysa “ O ” farkında değildi .
Hâlâ deli gibi aşık olunandı .
Utandım ,
en çok kendimden .
Sevdim diye değil ,
Daha çok sevsem belki olurdu , diye
ahmakça gezinmekten ...
Onun da yeri hazırdı ,
diğerleri gibi
bütün unutulamayanlar gibi ,
içimde yeri hazırdı .
Rahattı ,
gözü arkada kalmadı
Biliyordu
diğerleri gibi .
Ne kadar giderse gitsin
bu aptal ,
hep en güzel yere koyuyordu sevdiklerini .
Çok koyuyordu gidişleri!
Biliyorlardı ,
susuyorlardı ,
yeni “ Aşk ” larını anlatmak için arada telefon açıyorlardı .
Dinliyordum .
Ahmaklıktan değil ,
aptallıktan değil ,
özlediğimden
ağzından çıkacak cümleleri .
Laflarını balla kesmek istiyordum ,
anlatmak için bazı şeyleri ,
“ Salla ” diyordu ,
ağzından salyalarla akan o yeni kişinin ismi .
Affedersiniz ,
gidişinizi bölüyorum ama...
Ben az ölüyorum.



Olcay Derecik

Fazlası var , eksiği yok yokluğunun ..
Seni düşünmediğim geceler parmakla sayılır kadar az ,
onda da alkolden sızmışlığın payı var biraz ..
Kendimi acına verdim .
Ne kadar sessizlik ,
o kadar ıslak kirpik ..
Benden duymuş olma ,
bunun adı
Allah' ına kadar Sensizlik ...



Olcay Derecik

Aklımın içinde ,
oradan oraya koşuşturan yaramaz sancım ;
dağınıklığın içerisinde kendimi bulamıyorum ..
Uykuma kapıyı gösterdim ,
‘ O gelmeden gelme ‘ diyerek ..
Uykum güldü ,
Uykum küstü ,
Uykum ;
‘ Uyan! ‘ dedi bana ,
‘Uyuma ayakta ’ .
Yokuş yukarı çıktığın
bu yok oluş koşusunda sarfettiğin efor ,
dönmeyeceğin anlamı taşıyor ,
‘ Uykusuzluğum ‘ dedi bunu bana ..
Elimden düşmeyen resmini ele aldık uzunca ,
tartışarak mantığımla .
‘ Yak! ‘ dedi Şeytan ,
‘ Kalsın! ‘ dedi Peri ..
‘ Susun! ‘ dedi Aşk ..
Uykum güldü ,
Yine uyuyamadığım bir gündü
ve bu saçmalık tamamen
Senin ürünündü .
Yani Hayâl ,
Yani Düş ,
Yani Aşk .
Yanisi ;
çok uykum var
ama Sen yoksun .



Olcay Derecik

'' Burada soruları ben sorarım! ''
dedi Adam.
Aşk nedir?
'' Bu cümlede asıl anlatılmak istenen ne? ''
dedi Kadın..
Sensin!
dedi Adam..
Ağzıyla kulakları arasında
gittikçe daralıyordu mesafe ikisinin de.
Kalp atışları
birbirlerinin kulaklarında çınlıyordu..
Tanıdık bir şarkıyı mırıldanır gibi
mırıldandılar içlerinden isimlerini.
Bütün hücrelerine ezberlettiler..
Elini Kalbinin üzerine götürdü Kadın .
'' Burada çok tanınıyorsun '' .
Eliyle gökyüzündeki yıldızları işaret etti Adam .
'' Hiç biri gözlerin kadar parlamıyor '' .
Aşk geliyorum demez değil mi?
dedi Kadın.
Hangi hırsız,
Evinizi soyacağım hazırlıklı olun der?
dedi Adam..
Korkuları
heyecanlarının önüne geçiyordu zaman zaman.
Korkuyorlardı
bir kez daha boşa heyecanlanmaktan..
Geçmişlerine bakmadan oradan hızla uzaklaştılar .
Arkalarından yetişemedi Mutluluk ..



Olcay Derecik

Deniz eğildi kulağına Martının,
‘‘Yapma’’ dedi ve ekledi ;
‘‘Maviliğime aldanıp dalma sularıma,
balık yaşamıyor içimde artık.’’
Tebessüm etti Martı..
‘‘Sadece balık için mi dalıyorum sanıyorsun maviliğine?’’.
‘‘Ya neden?’’ diye sordu Deniz..
Sen ve Ben dedi Martı ;
Bir çok aşığın fotoğraflarında aynı karede yer alıyoruz.
Bir çok ayrılanın sakladığı resimlerde de..
Balık yok diye seni terketsem, o fotoğrafları da terketmiş olmaz mıyım?
‘‘Ben açlığa ayıp olmasın diye değil,
Aşka ayıp olmasın diye hala sendeyim’’...



Olcay Derecik