Anneye Mektup

[Behice]

Anneye Mektup


Anne için Yazılmış Duygusal ve hüzünül mektup örnekleri, Resimli mektuplar anneler için, Anneye yazılmış resimli mektuplar, Güzel ve yeni resimli mektuplar, Yeni yazılmış Resimli mektup örnekleri, yeni eklenen anne için yazılmış mektuplar, çok güzel

Büyümek,eskiden hiçbir şey ifade etmezdi bu kelime.Hatta kulağıma o kadar hoş gelirdi ki.Sen küçüksün,yapamazsın.daha ufacıksın beceremezsin le kurulan cümlelerden sıkılmıştım Ya belki de bu yüzden bu kelime çok uzaktı bana. Ya şimdi…Zaman o kadar hızlı geçti ki.ben bile anlayamadım nasıl akıp gittiğini. Büyümüşüm meğer ama hiçbir ders alamadan şu hayattan,dünyaya bir çivi bile çakamadan geçmiş zaman! O “daha küçüksün” le başlayan cümleler bitti, hatta ben kullanıyorum artık bu cümleleri. Küçük kardeşim bende büyüyeceğim dediğinde o kadar burkuluyor ki içim,ona her seferinde “Keşke küçük kalsan,büyüme hevesinle harcama çocukluğunu,eninde sonunda büyüyeceksin ama bir daha asla küçülemeyeceksin.”desem de faydasız,biliyorum o yine de küçücük beynini büyümenin hayaliyle doldurmaya devam edecek.Yani benim gibi,yani her çocuk gibi.





Eskiden tek derdim küçük olmaktı,her dakika oyun oynamak kandırmıyordu beni. “Ah büyüsem” derdim,annemin eteklerinin altından kopsam,hep birilerinden ders almak değil de ders verebilsem,her ağladığımda çikolata yada sakızla kandıramasalar beni en önemlisi özgürlüğüme kavuşsam,bu benim tek hayalimdi. Şimdi anlayabiliyorum.büyüklerimin bana söylediklerini,şimdi kavrayabiliyorum. “ Zamanı gelince babandan para bile istemeye utanacaksın! “ diyenlere şimdi hak veriyorum. Eskiden koşa koşa giderdim de şimdi sırf para istemek zorunda kalmayayım diye el kapılarında çalışıyorum. Çok zor be anne.Çok zor elalemin ağız kokusunu çekmek,üç kuruş para için didinipte yaranamamak,çok zormuş sabahın 6 sında kalkmak,sana bağırırdım ya saat 11 de kaldırıyorsun diye,önüme kahvaltı koyardın ya şikayet ede ede yerdim hani.



Şimdi öğlen kalkabilmek lüx oldu bana,önüme kahvaltıyı getirende yok üstelik.Ne bulursam yiyorum burada.Akşam yemeklerini hiç sorma,her gece 3 çeşit yemek az gelirdi ya, bir önceki akşam yediğimiz yemeği görünce çıldırırdım.Birde bazen pilavın ayarını tutturamazdın da dalga geçerdim seninle,ben pilav yapamıyorum anne,ya altını yakıyorum ya da lapa oluyor,beceremeyeceğim galiba. Bir şey daha var anne,kalbimi acıtan bir şey daha.Bana hep söylemiştin de dinlememiştim seni,”erkekler e güven olmaz,bir gün bırakıp gider.çok ağlarsın sonra..” demiştin ya.Nerden biliyordun bunu.Nerden bildin anne,beni bırakıp gideceğini,ardından gözyaşı dökeceğimi nerden bildin…? Tek bu değil aslında,ayrılık deyince bir tek o da gelmiyor aklıma. Her kavga ettiğimizde “bir gün buradan gideceğim, o günü iple çekiyorum” derdim ya sana. Sende odana çekilip saatlerce ağlardın.Özür dilerim anne,sana yaşattıklarım ve sana yaşatamadıklarım için özür dilerim.




O kadar çok isterdim ki şuan yanında olmak,güven dolu ellerini yine üzerimde hissetmek…Burada hiç kimse senin gibi karşıma oturup “bugün neler yaptın?” diye sormuyor.Bir hata yaptığımda bana öğütte veren yok.Biliyorum şaşıracaksın çünkü ben bitmek bilmeyen sorularını da sevmezdim,karşıma oturmanı da istemezdim.Aynı evin içinde çok uzaktım sana ama şimdi yollar var aramızda…. Sakın yine üzülme olur mu kızım mutsuz mu diye.Mutsuz değilim de şikayetçiyim anne.Şu lanet olası zaman beni senden ayırdı diye şikayetçiyim.Büyüdüğüm için şikayetçiyim.Senin hala küçük kızın olmak için her şeyimi verirdim. Seni çok özledim….