Özleyeceksin... ..!

Kızıyordu....
kıskanıyordu... .
Bağırıyordu.... ..
... Küsüyordu....
Sahipleniyordu. ...
Ama beni bitek 'o' seviyordu diyeceksin....

Pişmanlık mı..?

İliklerine kadar işleyecek gebereceksin... !

Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum.
Biraz kırgın.
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni.
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum.
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...

Özdemir Asaf

__________________

özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
'git artık' demek
'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa'
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....

__________________
Üzülme, ırmağa deniz, denize okyanus sığmaz..
" Aşık " olmayana anlatsan da " Ben" "Sen" anlamaz..
Hakka ulaşmak için yoldur desen kimse inanmaz..
Gönlünde zerre-i miskal şems olmayan, Yanmaz, Yanamaz..

Müsait bir aşkta bırakır mısın ?

Sanırım zamanla alışıyoruz ayrılığa .
Anlık “seni seviyorum”larla sevilmediğini öğreniyoruz .
Gidersen yaşayamam der gibi !
ve her seferinde gidildiğini aslında .
ve hiç ölünemediğini …

Senden gitmek kadar kolay olmayacak kendime gelişim
İki sana bir bana bölüşülecek bu aşktan kalanlar
Paylaşamadıkça küçülttüğümüz sevgi değildi üvey evladımız
Eski bir kitap arasında kurutulmuş kelebek gibi yalanlar
Ne ayrılıkların ortasından geçtik farkında mısın ?
Öyle yoğun ki trafik sol yanında
Müsait bir aşkta bırakır mısın ? ...

Adresine teslim edilemeyen bir mektup gibisin sen .
Ne zaman bir yere gitsen geri dönmek zorundasın bana .
Kimde olduğunun önemi yok .
Zarfı kapatan benim nasılsa…

Ezgin Kılıç

__________________

__________________
Üzülme, ırmağa deniz, denize okyanus sığmaz..
" Aşık " olmayana anlatsan da " Ben" "Sen" anlamaz..
Hakka ulaşmak için yoldur desen kimse inanmaz..
Gönlünde zerre-i miskal şems olmayan, Yanmaz, Yanamaz..

Hani bazen insan birini yanında tutmayı bilmez, ama onun yokluğunu da kimse istemez,
Kaybetmeyi göze alamaz, ama kazanmak için mücadele etmez,
Bağlanmaya cesaret edemez, ama ondan tamamen kopmayı da beceremez,
Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir,
Hani çok sonra zaman geçer de; kaybeder ya…
... İşte o zaman dökülür dudaklardan, itiraf edercesine;
Ne gözümü alabildim, ne de göze alabildim…

...

__________________

__________________

Yalnızlığa mahkum yüreğim yanar
Güz ayazı yemiş ellerim kanar
Gönül hiç unutmaz ismini anar
Yarımdır besteler güfteler hüzün

Hicran ılgıt ılgıt kalbe akarken
Suskuyla gülümser gözler bakarken
Hasreti sinede gizli saklarken
Yarımdır besteler güfteler hüzün

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .

Bir kâğıda sığar mı bir yürek?
Ya da bir yürek kadar büyük olabilir mi bir kâğıt?
Daha sana yaralarımı göstermedim.
Kaldı ki ben,
Senden önce kendime tehlikeyim.

Üşüme diye çıkartmıyorum ceketimi.
Astarında paylaşmıştık ortak bir aydınlığı.
Gitmeseydin gözlerimin içinden okuyabilirdin adını.

Biriktirme unutacaklarını!
Oyuncak tabancalar kadar yalan,
Hüzündür yakama iğnelediğim yamam.
Hangi çığlığıma anahtar olabilirdin?
Beni bir gülle bıçakladığın zaman…

Gitmişsin işte çekiştirip durma adımı.
Tülden bekleyişler kımıldanıyor ardın sıra bil!
Ey gözlerimin arka bahçesi!
Bu dağa tırmananlar düşer,
Seyredenler değil.

Yitik bir aşkta uyuyakalmış,
Kırıp kırıp büyüttüğün yüreğim.
Meğer aşkı yazıp yazıp satırlara sıkıştırmışım.
Öyle durulup durulup.
Oysa ölmek ve düşmek ne güzeldi,
Yârin gözleriyle vurulup…

Bir rüzgâr esse senden, geçmişim üşüyor.
Sesin kulağımdan düşüyor.
Ben sadece,
Gidişine dayanabilecek kadar ayaktayım.
Daha fazlasını verme!

Ey yar
Böyle çok çorak bekledim.
Kolayıma gelmedin,
Zoruma gittin...


Kahraman Tazeoğlu.

__________________

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .