Tanıdık Hüzünler Tanıdık Hüzünler Bilmem seni aklıma düşüren ne; bu sonbahar sahilinde, Yağmurlarla mı düştün kalbime, yoksa Yağmurları düşüren sen miydin gönlüme? Benden çok uzaksın beni yakamazsın Mehtap gözlerin düşer de gönlüme dayanamaz ağlarsın; Belki yaprakların öylesine düşmüş içime Bakışların yerçekiminin etkisiyle kaymış gözlerime, Belki, yanımda ağlasan hiç aramayacağım seni Belki yokluğun konuşturuyor içimdeki beni Uzak baharlar çiçek açıyor içimde, sen yoksun! Olmayışın deniz kadar uzak, gönlüme güneş kadar yakınsın Okyanus kadar serin, kıvılcım gibi ateşsin Ama benden çok uzaksın, beni yakamazsın Mehtap gözlerin düşer de gönlüme dayanamaz ağlarsın; Bir tanıdık hüznü mü taşıyordun yüzünde, Yoksa, yüzün mü taşıyordu bilmedik bir hüzne? Bir bulut kederimi götürüyor, yağmurlar tekrar getiriyordu Sen bembeyaz bir kar taneciğiydin, kondun gözbebeklerime Rüzgârlar seni uğuldayan bir bahar günüydü Bu sonu meçhul sonbaharda, Gözlerim yaşlı, yaşlı umutlarım bir hayatın bitmeyen nakaratı Bakışların gecelerimi bölen yalnız bir yıldızdı Sibirya soğuklarında üşüyen ellerin, sıcak ellerime arkadaştı, İçimde açan bir gül'sün solamazsın! Benden çok uzaksın beni yakamazsın Mehtap gözlerin düşer de gönlüme dayanamaz ağlarsın alıntı |
Saat: 16:32 |
Telif Hakları vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.