|
Aşk - Şiir Dünyası kategorisinde açılmış olan essizce duran minicik güller, çiçeklenmemiş bir hanımeli. konusu , ...
| LinkBack | Seçenekler | Arama | Stil |
15.06.2013, 15:37 | #1 (permalink) |
Süper Üye | essizce duran minicik güller, çiçeklenmemiş bir hanımeli. sessiz ve mükemmel bir gece. ve biri eksik biri herzaman eksik biri, geldiğinde bile eksik öyle eksildik ki yaşarken, bize dokunan herkesi eksiltiyoruz. yalnızlığımızla çoğalıp kalabalığımızla eksiliyoruz ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız. ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz. hayat bize hep aynı şeyi öğretiyor ´´ mükemmel biri yok. hepimiz kendimizde olmayanı arıyoruz. ve hepimiz ancak kendimizde olanı buluyoruz. gökyüzü karanlık ve yıldızlar parlıyor. Dürüst olduğunu söyleyenlerdenmi korkmalıyız, yoksa yalancı olduğunu söyleyenlerden mi? Kendimizi kimden sakınmalıyız? Ve kendimizi sakınmalımıyız? Neden dürüst birine , güvenebileceğimiz birine bu kadar ihtiyacımız var. Kendimize ve dürüstlüğümüze güvenemediğimiz için mi? Bizi dürüstlüğün gerçekten var olduğuna inandırması bizide dürüstlüğün güvenilir sularına çekmesi için mi insanlara dürüst olmaları için yalvarıyoruz.? Hiç yalan söylemeyen belkide başkasının yalan söyleyebileceğini hiç düşünmez. ihaneti aklından geçirmeyen başkasının da ihanetinden o kadar kuşkulanmaz Ve ne kadar kalabalık yalnızlığımız. Herkeste kendimize çarpıyoruz. Kara ipekten bir yorgan gibi üstümü örtüyor, iğde kokuları,limon çiçeklerinin incecik kokusu, kızıllığı karanlığın içinde bile sezilen sardunyalar, minicik saplarının ucunda sessizce duran minicik güller, çiçeklenmemiş bir hanımeli. sessiz sakinve mükemmel bir gece. ve, ne kadar kalabalık yalnızlığımız. ne tarafa dönsek kendimize çarpıyoruz..... |
Yukarı'daki Konuyu Aşağıdaki Sosyal Ağlarda Paylaşabilirsiniz. |
| |
Forum hakkında | Kullanılan sistem hakkında |
| SEO by vBSEO 3.6.0 PL2 ©2011, Crawlability, Inc. |