gönlüm sevdana düştü düşeli sevmedin vurdun

[Ravza]

Önce varlığına kilitlendi ömrüm
günler, aylar, yıllar geçti,
hem senli, hem...
sancın içime düştü düşeli,
her yeni dakika yaran,
daha da deldi, ezdi, geçti...
adını koyamadım adının...
benim değildin, bildiğim tek gerçek
ve olmayacaktın da
bir savaştır sürdü gitti,
gönlüme sevdan düştü düşeli,
ağıtlarımın adı sendin,
acılarımın adı Sen
ve olmayan sevinçlerimin, Sen...
Sen herşeyimin adıydın da
bir Senin adını koyamadım işte
insan mı, azap mı, acı mı, kan mı, can mı, ne?
dipsiz kuyulara çekildim
en dipten adını seslendim gökyüzüne,
Yûsuf kadar ağlayamadım
bölmedin uykularını Züleyha'ca
el verdim çaresizliklerimde
almadın
gel dedim
gelmedin
sev diyemedim
sevmedin

gittin
herşeyini alıp benden
varlığını koyup ceplerine
hiçbirşey bırakmadan
gittin canımdan
başlanmamış şiirler kaldı senden geriye
ve tek tesellim, tesellidende öte
sesini duyacağım, varsın gittiğin yerde

gittin
ruhumu alıp ellerine
geçmişimin tutup kollarından
çekip gittin
diğer yanımda gitti
aktı damarlarımdan varlığın yarısı
düştün ellerimden

gönlüm sevdana düştü düşeli
sevmedin vurdun
sevdin vurdun
acılarımın adı oldun
ben senin varlığına dayandım
dokunur mu yokluğun ?