Belki de masallardaki gibi yapmalıyım.

[Ravza]

Biz çoktan bitmiş bir masalın kahramanıyız şimdi..
Ne ben pamuk prensesim,ne de sen sevdigini kurtaran o asil prens.
Kısacası sevgilim mutlu bitmedi bu masal.
Kırk gün kırk gece söylenmedi bu aşk.
Zalimlere karşı direnmedik,pes ettik,yenildik.

Halbuki böyle ögretilmemişti bize aşk izledigimiz filmlerde,okudugumuz masallarda..
Direniyordu Mecnun Leylası için,Ferhat şirini için.
Ne sen Leyla olmayı becerebildin,ne ben Mecnun.

Bittik biz..Yazması kolay,anlaması zor..Bittik...

Figüranı olduk bu masalın sadece,kıyısında köşesinde kalmış kırk haramiden biriydik..

Hala niye bu kadar acı veriyorsun anlamıyorum.
Bir selamı çok gören yarim,neden gözyaşlarıma engel olamıyorum bu gece.
Temmuzda de bitti oysa,yagmurlarda gitti.
Bilmem kaç iklim ötemdesin,kaç yıldız uzağımdasın,ne yapmaktasın??
iyimisin,kötümüsün,pişmanmısın,ağlama ...inan hiç bilmiyorum..
Bilmek acı verir belki,bilmek istemiyorum..


Kaçıp gitsem uzaklara,kimse görmese,tanımasa beni,yok olsam o kalabalıkta,eriyip gitsem karışsam karanlığa..
Yanımda degilsin,yakınımda degilsin,aynı havayı bile solumuyoruz ama bu acı ne?
Herkesemi yaparsın bunu,acı mı verirsin,sonra çekip gidermisin??

Belki de masallardaki gibi yapmalıyım.
Her masal mutlu sonla bitmez ya,bu masalda da ölen ben olayım,gülen sen..
ibreti alem görsün diye aşkımın yüceligini,sallandırayım cesedimi boşluklarda,gelme gelme sakın mezarımın başına..

Ve bu masal bitsin burda...