Forum Aski - Türkiye'nin En Eğlenceli Forumu - Her Vedada Ölür mü İnsanın Bir Parçası ?

Her Vedada Ölür mü İnsanın Bir Parçası ?
Damla damla birikti karanlıklarbitimsiz oldu sonra...
Çıkmaya çalıştım bu dipsiz kuyudan.
Tutundum yanlaraçekmeye çabaladım kendimi yukarıya

Yapamadım...

Daha düşüşüme anlam veremiyorumburdan nasıl çıkarım?
Çarpıp çıktığın kapı aralığında tutsaktım en son...
Mevsim değişti sandımmeğer sana üşümüşüm.
Sonra efkar bastı evidağıttım biraz ortalığı...
Baktım yalnızlık boyumu aşmışbende anılarla vedalaştım.

Her vedada ölür mü bi' parçası insanın?
Ölürmüş...

Mevsimlerde hazandı ama yapraklar düşmemişti daha.
Ellerimde bir terkedişmıhlandım sokağa...
Buruk bir gidiş duruyordu orta yerde ve ben kabullenmiyordum.

Koşar adım geçtim ışıklı caddelerdensokağının dönemecine kadar soluk bile almadım sana gelirken.Kapıyı açınca gördüm seni -belki görmesem daha iyiydi-
Gidiyorum diyordu gözlerin ve ben durduramıyordum bakışlarını...

Mevsim sana ayazdırüzgar birbirine kattı ortalığı...
Uğultusu sağır etti kulaklarıbense duymuyordum kendi çığlığımı haykırmaktan

Sen duyuyor musun?

Yerlebir oldu eşyalarhepsi birer birer attı kendini yere.Benim gibi...
Engel olmak istemedim gidişine hiçbenim korkum kendime...

Debeleniyor aramızda ayrılık kal diyeben onu çekiyorum yolundan...

Kendime bavulunda yer ararken yakalıyorum benive utanıyorum
Firar saatlerime saklanıyorum sonrausulca alıkoyuyorum bedenimi ayaklar altından...
Tek kelime etmesende anlaşılır sözlerin.
Bir eksiliş oluyorsun ses etmeden ömrümden...
Hadi vedalaş kendinle içimde
Bir güle güle yok mu bana
Y(Ç)ok mu?

Yaprak misali düştüysem başaşağı
Ve tutunamadıysam
Hatta ağladıysam bir yandan
Gücüm yettiğince bir hevesle kaldırdıysam başımı
Son seslenişiydi bu nefesimin
Sana dairliğimin son perdesiydi...

Alıntı *