Yokluğunda eş anlamlarını eşeledim tüm kelimelerin.
Aşkın tam anlamını ‘‘sen’’ doldurdu, sensizde.

Adı belli gelişlerin nispetidir, ayrılık.
Ve mecbur gidişlerin sonu: acıya acelece, hükmü yıllara ödetilirmiş, sessizce.

‘‘Sen!’’ diye haykırdığınızda,
Yankılanıp geri döner mi sanıyorsunuz ses’sizce?

Öyle bir giderler ki
‘‘Sen’’in yankısıyla bile dönmezler geriye.

Rüya biter, terleten uykulardan uyandırılırsın aniden.
Artık eskisi gibi rahat da yaşayamazsın.

Çünkü biliyorsun,
‘‘Yâr’’dan az geçsen, vazgeçeceksin kendinden.


Emre GÖKCE / İçimdeki Yankın

Aşkmeran Kitabından...

Göçtükse ve öldükse,
Sebep bir ‘‘Aşk’’çı sarsıntı sonucudur.

Enkaz dediğini sen kaz!
Çıkarma beni aklının altından!


Emre GÖKCE / Direniş

Yargâh Kitabından...

İçimde ve beynimde,
Adın:
Ur.

Dur!

Vurmadan önce,
Saati kurmadan önce,
Şuurdan seni arındırmadan önce,
Öp!

Çeri çöpü ayıkla kalemimden sonra,
Olsa olsa bir felç kadar geçiririm seni sol yanımda!


Emre GÖKCE / Yargâh - II (Pasajdır)


Aşkmeran Kitabından...

İtiraftır,
Susturmak içindi.

Hep bu yüzden öptüm.

Sana bir ayrılığı konuşturmamak için,
Öptüm seni.


Emre GÖKCE / Anlamadın!

Aşkmeran Kitabından...

Kendime sakladığım, senin bizden gizlediğindi.

Ucu paslı, sırtı terli, bir yüzü yaradan, diğer yüzü yârdan siluetli...
Bir bıçak kadar soğuğuz artık şimdi.

Aklımdan hiç çıkamayışını da çıkar aklımdan.

Sana bir daha dokunamayacak olmaksa beni bu kadar yalnızlaştıran,
Bileklerinle kes bileklerimi!

Ama bir daha dokun bana!

Kanım çekilirken de hep isterim ben katilimi.
Çıkan can mı çeker?
Akan kan mı çekecek?

İşte bu bilinmez.

Emre GÖKCE / Son


Aşkmeran Kitabından...

Telaşla,
Ten eşiğine gelirdi aşk’ı teneşir paklamadan, önceden.

Belki de yıldır’ım aşkıydı bizimkisi gerçekten.
Şimdi nasıl da yıldık bak sevgili birbirimizden!

Emre GÖKCE / Başkalaşımlar - II

Aşkmeran Kitabından...

‘‘Aşk’’tı insanın kendisini başkasının kalbine bağışlama şekli...

Aşk ‘‘tek’’ti.
Aşk sek içimlik bir zehirdi,
Çekmecelerden çok sonra çıkan bir beyaz kağıtla iç acıtan sebepti.

Aşk ‘‘hep’’ti,
‘‘Hep’’si geçti.

Emre GÖKCE / (Pasajdır.)

Yargâh Kitabından...

Cehennem olsan, dibine düşerdim.
‘‘Beni saçlarındaki cennete göm!’’ diye diye.

İlle de ‘‘sen!’’ diyen sesimi Azrail’le de yüzleştirsen,
Beni milyon kere unutsan,
Bir kere sevdin ya sen beni,
‘‘Unutmam!’’

Emre GÖKCE / Yüz Ellinci Gece (Pasajdır.)

● Aşkmeran Kitabından...

Yaptıklarımızı kendi içimizde maskeledik daima.
Yapılanların arkasından özür dileyerek geçer sandık.

Öyle anlar geldi ki,
Bir hak daha istedik yanlışın üzerine.
Bir şans daha ‘‘bir kez daha dene!’’ diyerek.

Yalanı, günahı, yanlışı, ayıbı, iftirayı gören varken,
Kuldan hak istedik.

Kulu yakar yalanlar.
Kulu yıkar haramlar, aldatmalar, iftiralar!
Bilmeliyiz ki,
Bu fanilik geçecek ve bitecek!

Onca yanlıştan sonra kul hak verse ne yazar?

Bilmek gerek,
Şu dünyada hepimizin zaten bir tek Hakk’ı var.


Emre GÖKCE / Fark Edilesi Mevzular (Pasajdır.)

Aşkmeran Kitabından...