Asıl Eksiklik

**Myself** · 21.02.2014, 16:32

Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti

Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı
Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor
İnsan tek basina mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor
Önce yalnızdık
9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayı bekledik ve dünyaya
ağlayarak geldik Pişman gibiydik Ya da mecburen gelmiş gibi
Biraz büyüdükten sonra, kendimizi bildigimiz anda,içimizi kemiren,
kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:
Bir yerde bir eksik var
Korktuk "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize
Cevabı yapıştırdık:

"Demek ki sahip olmadigimiz bir seyler var O yuzden eksiklik
hissediyoruz"

Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?
Çocukken,"yaşımız küçük" diye düşündük
Her istedigimizi yapamıyoruz
Kurallar, yasaklar var Büyüyünce her şey yoluna girecek
Büyüdükçe bir şey degişmedi
Yine huzursuzduk İçimizden bir ses aynı sözcükleri fısıldıyordu:
Bir eksik var"
Kafamız karıştı
Nasıl kurtulacağız bu iğrenç duygudan? Nasıl geçecek bu?
Aklımıza yeni cevaplar geldi:
Okulu bitirince geçecek
İşe girince geçecek
Para kazanınca geçecek
Tatile gidince geçecek
Okulu bitirdik Diploma aldık İşe girdik Kartvizit aldık
Çalıştık Para kazandık Taşındık Araba aldık

Çalıştık Eve yeni eşyalar aldık Tatile gittik Dans ettik Terfi
ettik Kartviziti değiştirdik
Daha çok çalıştık Daha çok para kazandıkÇalıştık Çalıştık
Çalıştık
Geçmedi "Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu
Bu sefer de "Sevgilimiz olunca geçecek" dedik

Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz"

Beklemeye başladık

Derken, biri çıktı karşımıza Aşık olduk Ve anında başka biri
olduk
Daha güçlü, daha güzel, daha akıllı biri
Hesap cüzdanları, kartvizitler, hatta ilaçlar bile böyle hissetmemizi
sağlamamıştı Sevgilimizin gözlerinde, daha önce bize verilmemiş kadar büyük
sevgi ve hayranlık gördük
Sevgilimizin gözlerinde Tanrı' yı gördük
Işığı gördük "Tünelin ucundaki ışık bu olmalı" diye dusunduk
"kurtulduk"
Sonra bir gün, daha dün bize deli gibi aşık olan insan çekip
gidiverdi
Ya da artık eskisi gibi sevmedigini söyledi
Ya da başka birine aşık olduğunu söyledi
Ya da daha kötüsü, başka birine aşık oldu ama söylemedi

Telefonu açmamasından, elimizi tutmamasından,sevişmemesine bahane
bulmak zorunda kalmamak için biz uyuduktan sonra yatağa
gelmesinden anladık, bir terslik oldugunu
Belki de sevmekten vazgeçen veya terk eden sevgilimiz değildi,
bizdik
Fark etmez
Sonuçta aşk bitti
Şimdi her yer bomboş Şimdi tekrar yalnızız
Başladığımız yere döndük
Yıllarca uğraştık, eksiğin ne olduğunu bulamadık
Halbuki her şeyi denedik, her yere baktık
Öyle mi?
Bakmadığımız bir yer kaldı İçimize bakmadık
Eksik parçayı dışarda aradık ama içimizde saklı olabileceğini akıl
etmedik

Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye uğrastık ama
kendimizi sevmedik Şaşıracak bir şey yok, tabi ki sevmedik

Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?

Canımız yanmasın diye duvarların ardına saklanır mıydık?

Kendimizi boş sanıp doldurmaya uğraşır mıydık?

Terk edilmekten korkar mıydık?

Asıl eksiklik, eksik
olduğumuzu düşünmekti
Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı

Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor

İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor

"Herkes beni sevsin" diye uğraşınca kimse gerçekten sevmiyor,
herkes sevgisine şart koyuyor, sınır koyuyor

Oysa "kendime duyduğum sevgi bana yeter" diye düşününce, kendimizi
olduğumuz gibi kabullenince yarım tamamlanıyor

Her şey bir oluyor
İşte o zaman perde aralanıyor Acı diniyor

İşte o zaman başka 'bir'iyle bir araya gelerek, hesabın
kitabın, korkunun kaygının hüküm sürdüğü sahte bir sevgi yerine, gerçek bir
sevgi yaratılabiliyor

21.02.2014, 16:32	#1 (permalink)
Myself Bazen,gözlerinin tanımadığını yüreğin tanır. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Asıl Eksiklik Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor İnsan tek basina mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor Önce yalnızdık 9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayı bekledik ve dünyaya ağlayarak geldik Pişman gibiydik Ya da mecburen gelmiş gibi Biraz büyüdükten sonra, kendimizi bildigimiz anda,içimizi kemiren, kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik: Bir yerde bir eksik var Korktuk "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize Cevabı yapıştırdık: "Demek ki sahip olmadigimiz bir seyler var O yuzden eksiklik hissediyoruz" Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor? Çocukken,"yaşımız küçük" diye düşündük Her istedigimizi yapamıyoruz Kurallar, yasaklar var Büyüyünce her şey yoluna girecek Büyüdükçe bir şey degişmedi Yine huzursuzduk İçimizden bir ses aynı sözcükleri fısıldıyordu: Bir eksik var" Kafamız karıştı Nasıl kurtulacağız bu iğrenç duygudan? Nasıl geçecek bu? Aklımıza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince geçecek İşe girince geçecek Para kazanınca geçecek Tatile gidince geçecek Okulu bitirdik Diploma aldık İşe girdik Kartvizit aldık Çalıştık Para kazandık Taşındık Araba aldık Çalıştık Eve yeni eşyalar aldık Tatile gittik Dans ettik Terfi ettik Kartviziti değiştirdik Daha çok çalıştık Daha çok para kazandıkÇalıştık Çalıştık Çalıştık Geçmedi "Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu Bu sefer de "Sevgilimiz olunca geçecek" dedik Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz" Beklemeye başladık Derken, biri çıktı karşımıza Aşık olduk Ve anında başka biri olduk Daha güçlü, daha güzel, daha akıllı biri Hesap cüzdanları, kartvizitler, hatta ilaçlar bile böyle hissetmemizi sağlamamıştı Sevgilimizin gözlerinde, daha önce bize verilmemiş kadar büyük sevgi ve hayranlık gördük Sevgilimizin gözlerinde Tanrı' yı gördük Işığı gördük "Tünelin ucundaki ışık bu olmalı" diye dusunduk "kurtulduk" Sonra bir gün, daha dün bize deli gibi aşık olan insan çekip gidiverdi Ya da artık eskisi gibi sevmedigini söyledi Ya da başka birine aşık olduğunu söyledi Ya da daha kötüsü, başka birine aşık oldu ama söylemedi Telefonu açmamasından, elimizi tutmamasından,sevişmemesine bahane bulmak zorunda kalmamak için biz uyuduktan sonra yatağa gelmesinden anladık, bir terslik oldugunu Belki de sevmekten vazgeçen veya terk eden sevgilimiz değildi, bizdik Fark etmez Sonuçta aşk bitti Şimdi her yer bomboş Şimdi tekrar yalnızız Başladığımız yere döndük Yıllarca uğraştık, eksiğin ne olduğunu bulamadık Halbuki her şeyi denedik, her yere baktık Öyle mi? Bakmadığımız bir yer kaldı İçimize bakmadık Eksik parçayı dışarda aradık ama içimizde saklı olabileceğini akıl etmedik Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye uğrastık ama kendimizi sevmedik Şaşıracak bir şey yok, tabi ki sevmedik Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk? Canımız yanmasın diye duvarların ardına saklanır mıydık? Kendimizi boş sanıp doldurmaya uğraşır mıydık? Terk edilmekten korkar mıydık? Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor "Herkes beni sevsin" diye uğraşınca kimse gerçekten sevmiyor, herkes sevgisine şart koyuyor, sınır koyuyor Oysa "kendime duyduğum sevgi bana yeter" diye düşününce, kendimizi olduğumuz gibi kabullenince yarım tamamlanıyor Her şey bir oluyor İşte o zaman perde aralanıyor Acı diniyor İşte o zaman başka 'bir'iyle bir araya gelerek, hesabın kitabın, korkunun kaygının hüküm sürdüğü sahte bir sevgi yerine, gerçek bir sevgi yaratılabiliyor Benzer Konular Hangisi olmasa daha büyük bir eksiklik olurdu?... Asıl Mesele... Asıl sorun gol... Görme özürlüyüm. Bu eksiklik benim günahımıdır?... Asıl Annelik... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .

Seçenekler	Arama
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder	Arama: Gelişmiş Arama Yap
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç