__________________

Kimse yorulmadı,
Kimse sus/madı benim gibi.

Kimse "düş" medi ki.
"Düş" değildi ki benim gibi..

Herkes şunu iyi bilsin ki;
Ben artık sizin gibiyim.

Ama hiç/biriniz gibi de değilim.
Ben sadece benim.
Kimse de "ben" değil.

Çok yoruldum bu "herkes"lerden.
Herkes te benden..

Seviyorum o "herkes"i
Onlar her ne kadar sevipte göstermese de.
Ya da sevmese bile.
Güzeldi sevmek işte.

Gittim bile.

__________________

Sizi, sızı mı ele geçiriyor?
Siz mi sızılara asılı kalıyorsunuz?

Zaman teninizde yürüdüğünde,
Yara mıydı kabuğundan sıkılan?
Yoksa kabuk muydu o yaraya sarılı durmaktan yorulan?

Bir kabuk yarasını yine yeniden kanatabilir.
Bir yürek kimseye farkettirmeden kan toplayabilir.

Siz iç kanamadan öldünüz mü?
Ya da
Hiç kanamadan duran bir yara gördünüz mü?

__________________

__________________

Anladım ki sen, imkânsız’ın sözlük açıklamasıydın.
Ve hiçbir yol sana çıkmıyordu!

__________________

Kandırılarak kanatılmış yaralar kurudu kendi kendine.
Sen neden hala benimlesin?

__________________

Hani aynı yöne doğru saatlerce yürüsen de
Durup soluklandığında uzaklaşmadığını fark edersin.

Öyle bir gitmekti, öyle bir kalmaktı seninki...

__________________

Zaman bütün hayallerimize ağzının payını verdi.

__________________

Kelebek anları değil ayları sayar, ve onun bile yeterince zamanı var.

__________________

Gelde ' huyum ' ol sevdiğim..
Canım çıksında 'sen' çıkma..

__________________