Kayba Değmeyen Bir Kayıp
 

Kayba Değmeyen Bir Kayıp

Rüzgârlı tepenin gölgesindeyim,
Sancılı bir yalnızlığı pinekliyorum.
Kalbimde koşuşturan çocuklar,
Sokaklar dar ve anlamsız.
Şartları zorluyorum ama,
İmkanı bile yok sana ulaşmamın.

Sana dair hiçbir iz yok bu şehirde,
Kalabalık yalnızlıklarla kaplı her yer.
Deniz biraz asi buralarda,
Bulutlarsa ağlamaklı.
Kentime göçen seferler düzenleniyor şimdilerde,
Seyir defterinde adın geçmiyor.

Ben her gece yokluğuna göçüyorum,
Yok’sun bir çocuk gibi bakıyorum hayata.
Ellerin olmadan tutunamam ben yaşama,
Ellerin benim tek tutanağımdı.
Gittiğinden beri hiç rastlamadım;
Güzü andıran göz bebeklerine.
O taze renklere hiç rastlamadım…

Gündüzleri asıyorum darağacına,
Düşlerimi düşürüyorum güncemden.
Hayallerim eksik ve yarım,
Umutlarımsa seninle terk etti beni.
Git gide bende kaybediyorum kendimi,
Senden uzakta bir şiir demliyorum.

Boğdum sana dair ne varsa içimde,
Sen şimdi kaybettiğim bir yar’ımsın.
Kayba değmeyen bir kayıpsın,
Kaybımsın…

Oysa
Can kulağıyla sevmiştim seni,
Can havliyle kaybedeceğimi bilmeden…