Umut Hep Var Olacak...


Sana dair isteklerim oluyor.
Kimi zaman derin ahlarım oluyorsun...

Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim.
Ve biliyorum baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç.
Bana susmak düşecek,
Payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak.
Kaderi önceden belirlenmiş,
Konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak.
Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam da
İçimde sana sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin.

Tabansız sevdalardan kopup sana sığınıyorum çoğu zaman.
Soluk soluğa varıyorum yanına, ter kokarak tenim.
Anne sütüne âşık bir bebek gibi duruluyorum sonra.

Git diyorum sana kalma yüreğimde bu kadar özleteceksen kendini.
Bir bakış gözüm gözüne değiyor hissediyorum...
Gitme diyorum...
Kal geldiğin yerde...
Ne gitmelerin bitiyor ne de benim sana kal demelerim...

Sonra kötü şansla başlayan ilklerimi hatırlıyorum.
8 yaşında en samimi arkadaşımla aynı çocuğu sevişim
Çocuktum işte lolipop şekerli bir sevdaydı
İlk sinemaya gidişimde elektriklerin kesilişi
İlk kavgamdaki göremediğim çukur
İlk konsere gidişimde biletimi kaybedişim
Ve ilk âşık oluşumun asla mümkün olmayışı...
Yani senin mümkün olmayışın...

Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım.
Tüy gibi hafif usul usul inivermiştin yüreğime.
Kabullenemedim önce...
Kocaman yalanlar söyledim kendime.
Ben dışımda tutmaya çalışırken
seni meğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı.
Kuşatmıştın dört yanımı ve kendim için çok geçti..
Yerle bir olmuştu her şey...
Olmazsa olmazlarım, ilkelerim, yargılarım...

Kabullenmek zor sanıyordum,
Acemi ama mükemmel bir aşkı taşıyabilmeyi...
Ve en az acıyla kurtulmakmış gerçekten.
Bizi bekleyen yalnızlıktan,
Bir başınalığın mecburiyeti ile mucizelere umut bağlamakmış zor olan...
Belli bir yerden sonra bazı şeyleri aşmış olmanın olgunluğu
Ve kabullenme meziyetiyle üstesinden geliyorsun umutsuzluğunun...

Şimdi bozgun sonrası imkânsız bir zafer kazanan
Orduyum bir yenilgide zafer ne kadar anlam taşıyorsa
O kadar anlamlaşıyorum…
Şimdi ben dağıldıkça kurulan yeni düşlerde sana bakıyorum…
Umut hep var olacak...