|
Aşkta Yok aşkta Yok Söze nereden başlasam diye düşünürken ben hâlâ Biliyorum ki ilmeklenecek cümlelerim Kelimelerin tek tek vurulup düşen kuşların sağır çığlığınca Maviye hasret kırmızıların yağmurlarında sırılsıklam olacak, Biliyorum... Dünler vardı... hafızamda silik izleri kalan dünler... Bu günlerim gibi... yarınlarıma gölgesi düşen, dün olacak bu günler... Yarınlar... ama ya yarınlar? Bu günlerimden umuda umutsuz yarınlar Gölgelerimin düştüğü belli belirsiz, gölgelerde gölge yarınlar... Gölgelerimin gölgesiz gölgelerindeyse bir ben, yalnız ben kimsesiz bensiz bir ben Yürek öksüz, ağıtlı bir sevda öyküsüyüm öyküsüz Gölge gölge öylesine yetim Ve ben arzuların yanar dağında Ömrümün ellerini uzatmış yıldızlara Masmavi toz zerrelerinden salıncaklar kuruyorum. Karanlığında boşluğumun sallanıp; Sallanıp Sallanıp... Ve belki de... Belkisiz belkilerle belki de ... Niyetindeyim.. Sonra kanadı kırık kuşların notasıyla son bir türkü dolayıp dilime belkisiz bu son seferde sessiz bir selam vermek kimsesizliğe. Varlarım var, Varlarım yokla var arasında Varlarım var varlığımın yok hallerinden bihaber Varlar varlarım... Mektuplar yazılıyor Mektuplar kelimesiz cümlesiz Mektuplar yazılıyor adressiz Mektuplar; yüreklerin yazdığı sevda yüklü yürekler yüreksiz kimleri kimsesiz, dilekleri dileksiz Mektuplar yazılıyor mürekkepsiz, Nektuplar kalemsiz.. Mektuplar... Kadınlar ağlıyor Adamlar yanıyor Çocuklar bunamış ihtiyarlar kadar Bin yıl yaşamış ama hiç doğmamış gibi anısız Çocuklar mutsuz umarsız... Arsız arzuların, insafsız ihtirasların Karanlık sarnıçsız cadı kuyuları O kuyulardan kuyulara İşte o kuyulardan kuyulara Akseden yüreğim O kuyular da o kuyulara isyanla Haykıran sesim var... Ömrümün ömründe şimdi maviye düşmüş Hazanla zemheri arası kıpkızıl bir çağdayım Yani ey yüreğimin yüreği anla ki Yani soluksuz kalmış bir balığın solungacında Yani onun takılıp kaldığı Yani çırpınmaların çare olmadığı Yani zalim kader örgülü bir ağdayım Elime fırçalarını alıp umudun Önce hasretin kara rengini Sonra yüreklere düşmüş taş rengini Ve zihni ele geçirmiş grileri boyamak... Sonra ip atlayıp çelik çomak Ha bir de saklambaç oynamak... Bahçelerden erik çalmak Bahçelerden sevgiliye çocuk sevdalı güller çalmak... Şekerlemeleri saklamak misketlerin olduğu yere Uçurtmanın ipi koptuğunda ya da tele takıldığında ağlamak... Babanın aldığı o ilk gün Bisikletinden düşüp de dizlerin yara bere kanadığında bile Acısına rağmen yine de bisikletim oldu sevinci ile gülebilmek... Koca ömürde kocaman yalnızlık hülasasında Büyüdükçe kazanılan kayıplar Kayıplarda Kaybolmuş umutlar yaşanmamış kocaman aşk da var Aşk da var... Kocaman Aşk Yokların içinden yok kadar çok Aşk var... Aşk da var... Yalnızlık kadar Hasret kadar Aşk... Aşkta aşk var, Yok kadar çok... Kocaman... Aşk yok! |
| Saat: 11:40 |
Telif Hakları vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.