Tam olarak böyle bişey....

Yuvan olacağım..

Ölmüş birinin doğum günü gibi.

Biz seninle oturup karşılıklı,
İki çift laf edemedik.
Omzuna başımı yaslayıp,
Hıçkırarak ağlayamadım ya ben,
Duygularıma tercüman olamadın ya hiç
Bir o ‘ukte’ kaldı.

Cam kenarı yalnızlığı bizimkisi,
Çayın deminde başlayıp
Bir kitabın son sayfasında biten.
Kuşlar anlar bir tek halimizden;
Cam kenarında misafire yorulan kuşlar,
Kanatlarında umut taşıyan kuşlar.
Sözlere hiç ihtiyaç duyulmayan bir mevsimdi.
Yer çekimine yenik düşüp intihar eden yapraklar,
Bir de yağmur damlaları anlar bir tek halimizden.
Islak kaldırım taşları konuşamaz,
Ama bilir her bir adımımızın taşıdığı anıları.
Cam kenarı yalnızlığı bizimkisi,
Hatim ettik taş kaldırımları
Bir yetim çocuk anlar bir tek halimizden;
Köşede mendil satan yetim çocuk,
Kelimeleri hıçkırık taşıyan çocuk.
Cam kenarı yalnızlığı bizimkisi,
Bir deniz manzarası anlar bir tek halimizden;
Egolarını bir kenara bırakmış olan deniz,
Kıyılarında hep dert dinleyen deniz.
Cam kenarı yalnızlığı bizimkisi;
Cama vuran rüzgar anlar bir tek halimizden;
Dalgalara paralel savrulan rüzgar,
Bazen de güneşe yenik düşen rüzgar,
En çok da yarin nefesini taşıyan rüzgar..

Şiirlerle dertleşiyorum..
Bazen ben susuyorum; mısralar konuşuyor benim yerime..
Bazen ikimizde suskun ve çaresiz...