Dudağımdaki İs/Sevgiliye Mektup - Halis Karabenli

[Papatya]

Dudağımdaki İs/Sevgiliye Mektup - Halis Karabenli

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Bunları bu sabah, seninle yürüdüğümüz yollarda yazdım. İnan bana ayak izlerinin sıcaklığı hâlâ kaldırımlarda duruyordu. Esir düşmemek için son kurşununu saklar ya askerler: Son gözyaşlarımı da kullandım. Beni teslim alamayacaksın!

Seni unutmak

Çok zor olacağını biliyorum. Başkalarına sıradan gibi gelen ve alışkanlık gibi duran bütün tutkularımdan vazgeçmek zorundayım. Ne bileyim işte, o lokantada bir daha yemek yemeyeceğim. En azından çok uzun bir süre!

Önce adından başlıyorum

Seni silmek hiç kolay değil, biliyorsun silgi kullanma alışkanlığım da yok. Adını yazdığım yeri kanatana kadar karalamak istiyorum. Bu yüzden belki izin kalacak bende. Olsun, benim izlerim daha çok sende!

Yarın

Çok sevdiğimiz o adama gidip mümkün olursa son kez seni söyletmek istiyorum.

‘‘Kentin kirli suyuyum, sevmesini bilmiyorsam geçmişin sonucuyum. Aç kapıyı gireyim, sana ömrüm vereyim. Kuruyan dudağıma nefesini süreyim.’’

Sonra

O çok korktuğum denizlerde zorunlu bir yolculuğa çıkmam gerekecek. Yerimden kımıldamam için yelkenlerimi fırtınalar doldurmalı, biliyorum. Önceden olsa bana ''Meltem'' rüzgârı yeterdi.

Seni anlatmaya çalıştığım çok şey yazdırdın

- Gözlerindeki ışığın ruhumu teslim aldığı günden beri, içimde var olduğunu sandığım hiçbir rengi göremez oldum. Sen benim renk körlüğümsün…

Sana yazmıştım ya bunu. Artık sana ait tek bir harf bile kullanmak istemiyorum. Elbette bundan sonra da yazmaya devam edeceğim. Ama içinde sen olmayacaksın. Söylemiştim sana; bir gün yazdıklarımda kendini göremezsen, sadece sözlerimden değil yüreğimden de düşmüş olursun.

Sanırım o gün geldi

Biliyorum bunları okuyorsun. Seni görebilsem emin ol yüzüne de söylerdim! Sen kendini yaralamıştın. İçimde yavaş yavaş ölmene izin veremezdim ve daha fazla acı çekmene gönlüm razı olmadı. Hoşça kal aşkların en güzeli. Son sözlerimi de kullandım... Hoşça kal.

Halis Karabenli