Hakkım Olmayan Acılar Yaşadım



Hakkım olmayan acılar yaşadım, mutluluk artığı umutların içinde.
Keşkelerin yüzüstü bıraktığı bir kaç ihtimal vardı bizi bekleyen.
Kış sabahının ilk ışıkları kadar keskin ve soğuk bir gerçek idi beni çıkmazlara sürükleyen..
Kimbilir, belki... de belalı bir saatte, helali olmayan duygulara teslim olacaktım.
Kimbilir, belki de kendimi kaybettiğim anda seni bulacaktım.
Bizim için mutlu bir son yoktu, son vardı sadece.
Ya kabul edecektik payımıza düşeni, ya razı olacaktık kaderimize.
Biliyorum, bekledin.
Biliyorum, umut ettin.
Ama ben rüzgara kaptırmışken gönlümü, baharı düşleyemem.
Gece siyahına yazmışken şiirlerimi, gün ışığında gizleyemem.
Vicdanım gözyaşı dökerken sana bakıp gülümseyemem.
Anla işte, hak ver demiyorum bana, sadece anla.
Ağır kayıplar verip hayat savaşında, zafer kazandım diyemem.
Nerden baksam tutarsızlık, nerden baksam çaresizlik.
Gözlerim arkada kalmışken senin yüzüne nasıl bakarım?
Geçmiş yakamı tutarken senin elini nasıl tutarım?
Peki, yüreğim senin elindeyken kendimi nasıl ateşe atarım?
İzin ver telafi edeyim, izin ver acını hafifleteyim.
Nefesini tuttuğun anda, zamanı durdurum sana.
Yaşananları geri alamam belki ama, en azından kendimi unuttururum sana...

Ahmet Çabuk / Kara Kalpli Defter