Korkuma, Açık Mektup

[Ada]

Korkuma, Açık Mektup

Korkularım peşimi bir bıraksa da yaşamaya başlayabilsem keşke. Korkularım hep yersizdi benim. Yani yersiz dediysem onlara göre. Onlar kim mi? Boş ver, onlar işte. Bilirsin zaten, hiç bilemeyenler. Konuşurken gözlerine bakmayı unutanlar ve anlamadan "Anladım." diyenler. Onlara göre yersizce korkuyorum, ektiğimi biçiyorum. Düşersem ağlama lüksüm yok bu yüzden. İşin en kötü yanı da haklı olmaları. İşte bu yüzden korkuyorum. İşte bu yüzden yaptığım hata bile olsa hakkını vermeliyim.

Büyük hatalar peşindeyim. Hiç dur diyenim yok, demeyeceğim. Dur diyenim bol, fakat hatalardan ders çıkarma oranım yüzde sıfır bile değil, eksilere yakın. Eksilerden bir düze çıkamadım zaten. Sıfır olsam gene yeter ya. En azından ne eksik ne fazla, kendi yağımda kavrulurum yani, ama o da yok. Yok işte yok yok yok..! Yoktan var edemem ki. Hiçlik bilincine öyle bir kaptırdım ki kendimi bir şey olsa elim ayağıma dolaşır. Ne yapacağımı şaşırırım.

Eğer her kim isen;


Şimdi beni anlamalısın tamam mı? Dinlemelisin önce. Dağılanları toplamalısın.

Yaslanacak bir omzum kalmadı. Yaktım ne varsa. "Ben demiştim sana"cılara teslim etme beni. Tamam mı?

Yoruldum bak ben. Boğazım kurudu. Kalbim kurudu. Ayaklarım acıyor. Çok yürüdüm sen yokken. Sadece yürüdüm hatta. Hiçbir yolun ucu denize çıkmadı, yolun da sonu bir türlü gelmedi zaten. Bırak biraz dinleneyim. Dinledirmesen de olur. Yorma, yeter.

Hep sev bir de. Sevmezsen kalbin çürüsün. Kör kütük aşka lüzum yok. Tehlikeli o yollar. Bir kere geçtim bir daha geçmem. Güveneceğim bir limansan, öyle kal.


Geldin gelmesine de hoşbulduysam var bir sebebi. Hoşça kal. Hoşça kal, derken güle güle anlamında değil yani. Hoşça yanımda kal. Başımın altından dizin eksin olmasın. Anladın mı?

Takma öyle her bir şeyi. Bir çay içer, bir sigara yakar, toparlarız kendimizce. Güzel güzel sev şimdi.