Gönül yıkmadan önce iyi düşün. Gönül yıktığın dost veya sevgilin seni terk edip gittikten sonra, pişmanlığın ahı ile feryadı ile baş başa kalırsın. Bir daha karşına çıkıp çıkmayacağın belirli değil, umutsuzluğun karanlığında oturup beklemek zorunda kalırsın.

Anlarsın ki; onu mutlu etmek aslında kendini mutlu etmekmiş, onu sevmek kendini sevmekmiş anlarsın!

Uzaklara sevda sözcüklerin ulaşmaz yarı yolda kalır, döner dolaşır bir tokat gibi suratına çarpar seni adım atamayacak bir halde pişmanlığın imkânsız mevsimsiz, dondurucu yitik uçurumlarına atar.

Artık ileriyi görecek bir gözün, yarına doğru uzanacak bir elin yoktur artık. Yitik yarınların sokağında sevdasız, dostsuz, sevgilisiz, dolaşır durursun kendini bitiren nefret dolu hislerinle dolaş dur sokaklarda tek başına.

Yapmış olduğun hatanın mümkün olmayan geri dönüşü, gülümseyişe başlangıç veya ilk adımı attırmayan gözyaşları içinde sokakların karanlığında kaybolur gidersin!

Yüreğini kanatan bu pişmanlık dolu sızın, ne geçmişin küllenmiş raflarında unutulmak için kalır nede iyileşerek yarına doğru bir adım atmanı sağlar.

Bu nedenle iyi düşün seni seven bir gönül kazanmak çok zordur, yıkmak ise çok basit ama tamiri ise bazen hiç mümkün olmuyor.