'Bir raslantıydı belki seni görmek.
Bir tesadüftü belkide seni yaşayabilmek.
Kim derdi, Kim düşünürdü yada kim diyebilirdi ki birgün seni böyle ölesiye sevmek....
Kimin ne dediğini düşündüğünü bilemem ama...
Geçmişimi sildin, geleceğimi inşa ettin, hayallerimi süsledin. ...
Dilimde yanık bir türkü, Şiirlerimde aşk oldun sen. Baktığım heryerde sen varsın sanki.
Yediğim her lokmada, içtiğim bir bardak suda bile aklıma gelensin sen. Sen ki;
Can suyum oldun bu aciz bitmiş yıpratılmış bedene. Sen ki; Kurumaya yüz tutmuş bir dalda çiçek açtırdın. Sen ki; Solan, gülmeyi unutan bir yüze, önce tebbessümü sonrada gülmeyi ve artık kahkahayı öğrettin.
''Sen varsan bu hayat var'' düşüncesini ezberlettin yüreğime aklıma ve sürekli tekrarlayan beynime.
Sen varsan yaşanılacak tüm güzellikler.
Sen varsan mutluluğu yaşacak hayal kurmayı bile unutan bu bedenler.

SEN VARSAN HAYAT VAR. SEN VARSAN MUTLULUK VAR...