Yüreğim sevmekten mi yoruldu yoksa sevmek ağır mı geldi?


Yüreğim sevmekten mi yoruldu yoksa sevmek ağır mı geldi? Bilmiyorum…
Gerçekten sevdim mi yoksa sevmek istediğim için mi sevdim? Bilmiyorum..


Sevgiye aç olduğumu biliyorum. Benim için asıl önemli olan sevmek ve sevilmek. Bu yüzden her geleni sevdim ve beni seviyor sandım. Çünkü; hepsi bana:” sen daha sevmeyi bilmiyorsun öğrenmemişsin ben öğreteceğim ve ayrılık yok artık” dediler. Sevmek konusunda bana defalarca nutuk verdiler. Sevgiyi öyle güzel anlatıyorlardı ki; bende şaşırıyor hatta pişmanlık duygusuna kapılıyordum “evet” diyordum”ben gerçekten sevmeyi bilmiyorum” ama öğreneceğim karşımda ki insanı kimsenin onu sevmediği kadar çok seveceğim” diye sözler verdim kendime. Tıpkı onların bana verdikleri gibi.

Ben sözümde durdum. Sevdim.. her birini ayrı sevdim. Sevgime yüzlercesini katıp sevdim. Ama olmadı sevgim yetmedi.hem de hiç birine…beklide yetme meselesi de değildi. Beklide sevgime inanmadılar.. hak vermiyor değilim sevgiyi öyle güzel harcıyorlar ki öyle kolay dillerine alıp kullanıyorlar ki benim sevgim de onlara yalan geldi. “benim ne suçum var” diyemedim. Sevgi konusunda ahkam kesenler öyle kolay kırıyorlardı ki anlam veremedim. Sanırım benim de insan olduğumu unuttular. Öyle çabuköyle kolayöyle acımasızca kırdılar ki kalbi mi artık sevmeye korkar oldum.

İşin en acı yanı da giderken yine beni suçladılar. Hep sevmemihep anlayış göstermemihep alttan almamı ve hiçbir zaman gitmememi eskisi gibi sevmeye devam etmemi istediler. Çok defa kalbimi yokladım oyuncak mı diye! hem kırılacakhem de sevmeye devam edecek. Kalp bu oyuncak değil ki…

O zaman anladım ki; sevgiyisevmeyi bilmeyen ben değil onlar. Bu yüzden kendimle gurur duyuyorum. Artık sevip sevmemeleri beni ilgilendirmiyor. Ben seviyorum ya ben sevmeyi biliyorum ya gerisinin önemi yok. Önemli olan sevmeksevebilmeksevgine sahip çıkabilmek.

Dünya öyle bir hal almışinsanlar öyle bir hale bürünmüşler ki.. sevgi kelimesi oyuncak olmuş dillerde. Asıl oyuncak olan sevgi olmuş.


Kalpler katılaşmış. Dünya bir tiyatro sahnesi olmuş içinde yaşayanlarda harika birer oyuncu olmuşlar. Burunları öyle havaya kalkmış ki gerçek sevgi ile alay eder olmuşlarburun kıvırır olmuşlar gerçek sevgiye. Gün gelecek yine yeniden birini daha seveceğim. Belki anlayacakbelki de anlamayacak. Sorun değil artık insanlardan farklı olduğumu ve sevgiyi bildiğimi sevmeyi bildiğimi biliyorum. Günün birinde umarım kalbin oyuncak olmadığını anlayan benim gibi biri karşıma çıkar… uzak bir ihtimal olsa bile…