Ağlamak

Çok bi ağlamıştım, evet çok
Yağmur yağdığında ağlamıştım
Güneş açtığında
Sel götürdüğünde bütün umutları
Çöle döndüğünde yüreğim..
Ağlamıştım…

Güzel ağlamıştım galiba
Yağmurları bile kıskandırmıştım bir keresinde
Uzun ve temiz vadilerden akmıştı gözyaşlarım
Düşmüştü küçücük bir kızın eteğine
Bir bebeğin nurlu yüzüne
Bir babanın nasırlı ellerine
Bir annenin sabırdan nakış nakış olmuş yanağına
Bir sevgilinin bembeyaz düşlerine…

Rüyamda hep ağlamak gördüm ömrüm boyunca
Tabirleri bir kenara bırakarak yorumladım
Bildiğimce sonuçlar çıkardım her sabah
Bolluk gelecekmiş, para bulacakmışım
Sağlığım iyiye gidiyormuş, sevindim
Ve aşka düşecekmişim
Bir yılkı atı gibi savrulacakmış gönlüm
Günün her saati sevgiliyi düşleyecekmişim…

Gözyaşı şerbeti içirdiler, doymadım acıya
Adıma yazılmış çeklerden ağlamak çıktı
Bozdurdum ve kendime uydurdum bütün mutsuzlukları
Oh olsun içindi çektiğim bütün sıkıntılar
Ölümdür sonu dedim, hapislere düştüm
Yani aşık olmadan önce
Tahsil edemedim hayatımdaki sevgileri

Şehrin geniş caddelerini ben yıkadım gözyaşımla
Her sabah pırıl pırıl görünen güneşi ben sildim
Kirden ve pastan arınmış yürekler benim eserim
İçilen her yudum su benim bir parçam…

2.
Kahır büyüten annelerin dudaklarında
Sitem ve sabırdan çatlayan uçuklara ağlamıştım
Merhem sürmüştüm kalplerindeki sızıya
Bir oğul başını gömmek istedikleri göğüslerinde
Ben unutmuştum gözyaşlarımı
Gülsün diye gösteri…

Ağır öksürük nöbetlerinde bir annenin
Omzuna kurşun gibi çöken ağlamak benimdir
Toprak gibi kurumuş ellerindeki emek
Ve duayla yürüdüğü yollara düşen nasırda
Benim gözümün ıslaklığı…
Ah, sabrı bir anka gibi göğsüne işleyen anne
Söyler misin vefa nedir
Hangi sokakta oturur evlat acısı
Telaşlı bir kargaşadan geçen yiğit adamın nerde
Ruhunu kendine satan o ölümlü adamın nerde
Gül kokan nefesini bağışladığın adamın nerde

Nerde, gençliğinin dar sokaklarında
Elemli mutluluklar için döktüğün gözyaşların?

Anne:
Yani,
Yüreğine
Her gece
Taş çarpan
Kutsal kadın!…

3.
Çok bi ağlamıştım, evet çok
Yağmur yağdığında ağlamıştım
Güneş açtığında
Sel götürdüğünde bütün umutları
Çöle döndüğünde yüreğim..
Ağlamıştım…

Ağlamıştım,
Gencecik bir kız inlemişti kalbimde
Uçarı ve küskün baharlar kaçmıştı gözüme
Bir filmde unutmuştum
-Adı neydi?
Neden ağlamıyordu artık kendi filmine

Ayakları hüzün kokan
Yüzünde garip gurbetler taşıyan
Ve her gün aynı kaderle perdelerini aralayan kız
Senin için ağlamıştım…
Nefesin açılsın diye belki
Kurtulsun diye kaderinin elindeki mutluluk kuşu
Anlasın diye seni cam arkasına kilitleyen inatçı kahır
Ya da nikotin kokulu, tırsık bir baba

Senin için ağlamıştım
Acemi yanların ağrıdıkça
Öptükçe alnını nikahına aldığın sabır

Sen, tan vaktiyle uyanan gözlerinde
Güven mektubu okunan kız
Hani, tebessümün nerde?

4.
Çok bi ağlamıştım, evet çok
Yağmur yağdığında ağlamıştım
Güneş açtığında
Sel götürdüğünde bütün umutları
Çöle döndüğünde yüreğim..
Ağlamıştım…

Yedi kıta, üç deniz dolaşmış, ağlamıştım
Uzun yolculuklara çıkmış, ağlamıştım
Zambak tarlalarına düşmüştü yolum,
Burnuma kıpkırmızı kokular sürmüştü, ağlamıştım

Bütün cenazelerde şaşırtmıştım herkesi
Çünkü yıkılan onlardı, ağlayan bendim
Oyuncağı kırılmış çocuğun sesinde boğulan hıçkırık
Gözünden düşen korkulu hüzün bendim

Birbirine benzeyerek uğuldayan
Ve en yüksek dağlardan gelen çağıltı bendim
Balıklara yeni hayatlar bağışlayan
Kuşların gagalarını temizleyen küçük göllerde
Bendlerini zorlayan barajlarda ben vardım.

Ah, evet; çok ağlamıştım
Sevgilinin sarnıcında biriken berrak suda
Gülümseyerek parlayan yıldız için ağlamıştım
Damarında dolaşan kanı taşımak için kalbine
Ve sevmesi için bir yürek ustasını gönülden
Düşlerini süslemek için o şiir perisinin
Kanat takmak için gülümsemelerine
Ve dokunmak için sesine, çok ağlamıştım…