Günlerden cumartesi, yokluğunun hemen ertesi.

Günlerden cumartesi,
yokluğunun hemen ertesi.
Günaydın birtanem mesajın olmadan uyanıyorum ilk kez.
Boğuyor beni bu ev,atıyorum kendimi dışarı.
Bağcığını bağlamayı unutuyorum ayakkabılarımın,
almıyorum evimin anahtarlarını üzerime.
Vazgeçiyorum işe gitmekten.
Bir çiçekçi kadının elinden aldığımız gülü
ömür boyu saklayacağını söylediğin sahile gitmek istiyor canım.
Binmiyorum otobüse.Yürüyorum.
Yoruluyorum,vız geliyor,duraksamıyorum.
Saatler sonra
ellerinin ellerimde görüldüğü en son yerdeyim işte.
Yokluğun nasıl da belli oluyor sevgilim.
Deniz daha az mavi bugün,
Siftah yok balıkçılarda,rastgele demedin ya.
Çiçekler satılmıyor bugün,
alınacak bir sen yoksun çünkü,
çimenlerde yok aşıklar,yas’talar.
Dizlerim ağrıyor sevgilim.
hayır hayır romatizmamdan değil,
Yağmurda yağmayacak,uzanmadın ya bugün,
canı çekiyor işte dizlerimin,boynunun kıvrımlarını..
Kulaklarım uğulduyor,
işte tam burda seni seviyorum diye fısıldamıştın kulağıma.
Diken diken olmuştu tüylerim,
o an kaç kez üst üste sevmiştim seni.
Bu sensizlik bana göre değil,
hangi kıyıya vursam cesedimin cebinden adın çıkar.

Olcay Derecik