Melih o gün çok neşeli uyandı. Çünkü o artık okula başlıyordu ve okulda yeni arkadaşları olacaktı. Kahvaltısını yaptı, dişlerini fırçaladı, üzerini giyindi ve "Anne ben artık hazırım, gidebiliriz" dedi.

Annesi ile yola koyuldular. karşıdan karşıya geçerken annesinin elini hiç bırakmayan Melih okulu görünce ağlamaya başladı. Ağlayarak okula gelen Melih öğretmeninin yanına dahi gitmedi. Diğer arkadaşları da gelmişti ve çoktan oyuncaklarla oynamaya başlamışlardı.

Melih okula gelmeyi çok istiyordu ancak annesinin onu bırakıp bir daha almaya gelmeyeceğini düşünüyordu. O gün annesi ile biraz okulda kaldıktan sonra eve geri gitti. Sonra okula gelmedi. Artık hiç arkadaşı kalmamıştı çünkü tüm arkadaşları okula gidiyordu ve artık onunla oynamak istemiyorlardı. Yağmurlu bir günde uyandı ve dışarı baktığında arkadaşlarının okula gittiğini gördü. Ağlayarak annesine "Anneciğim lütfen beni okula tekrar götür. Ben okula gitmek istiyorum ama öğretmenim beni bir daha sınıfa almaz değil mi?" diye sordu.

"Annesi öğretmenine bir resim yap ve onu hediye olarak götürelim" dedi.

Melih hemen resim yaptı ve güzelce katlayıp pakete sardı. Okula gittiğinde öğretmenine resmi verdi ve niçin yaptığını anlattı. Annesine "Anneciğim beni bırakıp gidebilirsin. Biliyorum sen beni almaya geleceksin okula.Akşam görüşürüz"dedi ve annesine el salladı. Bir daha hiç ağlamadı ve bir sürü arkadaşı oldu. Öğretmeninin öğrettiklerini her akşam eve gittiğinde annesine anlattı.

Hikaye anlatıldıktan sonra Melih'in davranışlarının yanlış ve doğru olanları hakkında konuşulur.