Mesajını Aldım Rabbim

**Papatya** · 03.10.2014, 17:52

Mesajını Aldım Rabbim

Sadece bir formülün ezber kutusuna kaydedilmesinden ibaret değildim. Kanatları yanmak üzere olan pervanenin titreyen varlığına benzedi kalbim. İmâlı gölgelerden, ağrılı tümcelerden, beyhude hayallerden geçtim de geldim. Anlaşılamamanın sessiz feryadını ağırlarken içimde; kudretini, hikmetini, rahmetini bir nebze bile anlayamamış olduğumu görerek, bilerek, hissederek huzurunda eğildim.

İlkin canım acıdı; yüzüme tokat gibi vuran her şey, bir şer ağrısıydı. Derdin beni sevdiğine, hayatınsa girdap gibi rüzgârında öğütmek istediğine hükmettim. Sanki tüm acılar ruhuma göre tasarlanmıştı yahut ruhum acı çeksin diye yaratılmıştı. Her musibeti yenilgi bildim. Âh, tepeden tırnağa şikâyettim!

Gel zaman git zaman acıyı neden yarattığını, hüznü neden yaşattığını öğrendim; ansızın değil, sızım sızım. Dert diye gösterilen her şey özünde ders barındıran derman basamaklarıymış. Ağlata ağlata da olsa anlatmakmış hakikati uğradığım(ız) her hüsran. Belki de şairin işaret ettiği; “yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer” gerçeğine tekabül ediyor söylemek istediğim. Ezberlemek gibi değil, her seferinde daha ziyade bilmek. Yüzeysel değil, derinden bir yerlerden, inceden inceden… Hüner “Mesajını aldım Rabbim” diyebilmek.

Mesajını aldım Rabbim!

Ömrüm kadar ruhumda da husule gelen sarsıntının gazap yüklü bir buluttan değil de şefkat duruşlu bir yağmurdan ibaret olduğunu öğrendim. Rahmetinin cümle merhametlerin üzerinde durduğunu ve takdirinin muradımın ötesinde bulunduğunu… Tefekkür ufkumun kapısını aralarken kendine yöneltmek için zahiren çileyi canıma tutuşturduğunu oysa ikazınla elimden tuttuğunu.

Mesajını aldım Rabbim!

Önce kaş çattım ateşe, sonra tebessüm ettim. Baş eğdim de emrine; “ol” nidâsının ardında saklanan sırrı görmeden sevdim. Değil mi ki çöl kadar gülistan, dert kadar derman, huzur kadar hüzün , sürur kadar keder de senin ve Sen, yarattığını yarattığına zulmetmek için vermezsin.

Mesajını aldım Rabbim!

Düşünce limanında kendimi seyrettim; Gizli bâkiden, âşikâr fâni için geçtiğimi ve oyalanmak için “aynadaki yalan” ı seçtiğimi. Verdiklerini varmak adına vesile tayin etme yoluna yöneldim! Bildim ki; hayır kadar şerde de kendini bildirensin ve Bir’liğini çâresizliğimizle gösterensin.

İnsan gecenin en karanlık vaktinin, aydınlığa en yakın zamanda durduğunu ve her akşamın kalbinde bir sabah uyuduğunu bilir de anlatamaz çile çekerken kendisine. Ziyan kabul ettiği hadisede bir hayır saklandığını zamanı gelince öğrendiği halde hep aynı iddianın vurgusuyla sınanır. Gözyaşı, isyan, feryat kâr kalır omuzlarında. An gelir, sabrı ve şükrü kucaklayamadığı için Rabbinden utanır.

Nuray Alper

03.10.2014, 17:52	#1 (permalink)
Papatya Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Mesajını Aldım Rabbim Mesajını Aldım Rabbim Sadece bir formülün ezber kutusuna kaydedilmesinden ibaret değildim. Kanatları yanmak üzere olan pervanenin titreyen varlığına benzedi kalbim. İmâlı gölgelerden, ağrılı tümcelerden, beyhude hayallerden geçtim de geldim. Anlaşılamamanın sessiz feryadını ağırlarken içimde; kudretini, hikmetini, rahmetini bir nebze bile anlayamamış olduğumu görerek, bilerek, hissederek huzurunda eğildim. İlkin canım acıdı; yüzüme tokat gibi vuran her şey, bir şer ağrısıydı. Derdin beni sevdiğine, hayatınsa girdap gibi rüzgârında öğütmek istediğine hükmettim. Sanki tüm acılar ruhuma göre tasarlanmıştı yahut ruhum acı çeksin diye yaratılmıştı. Her musibeti yenilgi bildim. Âh, tepeden tırnağa şikâyettim! Gel zaman git zaman acıyı neden yarattığını, hüznü neden yaşattığını öğrendim; ansızın değil, sızım sızım. Dert diye gösterilen her şey özünde ders barındıran derman basamaklarıymış. Ağlata ağlata da olsa anlatmakmış hakikati uğradığım(ız) her hüsran. Belki de şairin işaret ettiği; “yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer” gerçeğine tekabül ediyor söylemek istediğim. Ezberlemek gibi değil, her seferinde daha ziyade bilmek. Yüzeysel değil, derinden bir yerlerden, inceden inceden… Hüner “Mesajını aldım Rabbim” diyebilmek. Mesajını aldım Rabbim! Ömrüm kadar ruhumda da husule gelen sarsıntının gazap yüklü bir buluttan değil de şefkat duruşlu bir yağmurdan ibaret olduğunu öğrendim. Rahmetinin cümle merhametlerin üzerinde durduğunu ve takdirinin muradımın ötesinde bulunduğunu… Tefekkür ufkumun kapısını aralarken kendine yöneltmek için zahiren çileyi canıma tutuşturduğunu oysa ikazınla elimden tuttuğunu. Mesajını aldım Rabbim! Önce kaş çattım ateşe, sonra tebessüm ettim. Baş eğdim de emrine; “ol” nidâsının ardında saklanan sırrı görmeden sevdim. Değil mi ki çöl kadar gülistan, dert kadar derman, huzur kadar hüzün , sürur kadar keder de senin ve Sen, yarattığını yarattığına zulmetmek için vermezsin. Mesajını aldım Rabbim! Düşünce limanında kendimi seyrettim; Gizli bâkiden, âşikâr fâni için geçtiğimi ve oyalanmak için “aynadaki yalan” ı seçtiğimi. Verdiklerini varmak adına vesile tayin etme yoluna yöneldim! Bildim ki; hayır kadar şerde de kendini bildirensin ve Bir’liğini çâresizliğimizle gösterensin. İnsan gecenin en karanlık vaktinin, aydınlığa en yakın zamanda durduğunu ve her akşamın kalbinde bir sabah uyuduğunu bilir de anlatamaz çile çekerken kendisine. Ziyan kabul ettiği hadisede bir hayır saklandığını zamanı gelince öğrendiği halde hep aynı iddianın vurgusuyla sınanır. Gözyaşı, isyan, feryat kâr kalır omuzlarında. An gelir, sabrı ve şükrü kucaklayamadığı için Rabbinden utanır. Nuray Alper Benzer Konular Meğer Mayaların mesajını yanlış anlamışız... Rabbim... ..Düşürme Rabbim! ..... Rabbim... phpBB 3.0 Display last post / Önceki sayfanın son mesajını göster... Paylaş Share this post on Twitter GebzeLi beğendi. Follow @Forumaski