Şahmal'a Silah Çeken Umalat

**Rüya Perisi** · 22.08.2013, 08:35

Şahmal'a Silah Çeken Umalat

Şamhal sokaktan geçerken, ayağa kalkar ona kalpaklarını çıkarıp selamını alırdı ve o, gözden kayboluncaya kadar ayakta kalırlardı. Bir gün Umalat, çitin dibinde arkadaşlarıyla otururken Şamhal yoldan yol kenarında oturanlara selam vermeden geçti. Herkes ayağa kalkıp ona gereken saygıyı gösterdiler;ama Umalat ayağa kalkmadı.
Akşamleyin Şamhal geri dönerken yol kenarında Umalat'ı görüp selam verdi. Umalat da selamı aldı ve saygıda da kusur etmedi. Şapkasını çıkardı, ayağa kalktı. Şamhal:
- Umalat sana ne oldu böyle? Sabah saygını akşama mı bıraktın? diye şaşkınlığını bildirdi. Umalat da:
- Asıl sana ne oldu? Sabah selamını akşama mı bıraktın? dedi.
Şamhal bıyık altından güldü ve:
- Bu akşam ben size misafirliğe geleceğim, dedi ve gitti. Umalat da eve gidip olanları kardeşine anlattıktan sonra:
- Bu akşam Şamhal bize misafirliğe gelecek. Sen bir koyun kes ve buzu* hazırla ve tabancayı hazır tutup kapının yanında bekle, dedi.
Umalat, Şamhal'ın karakterini iyi bilirdi. Şamhal bu gibi durumlarda, kurbanının evinde misafir, olur, yer, içer, kendi evindeymiş gibi davranır ve sonra kurşunlar, giderdi.
O akşam Şamhal, yardımcılarıyla geldi. Kapının önünde eli tabancalı olarak Umalat'ın kardeşi bekliyordu. Onları eli silahlı karşıladılar. Şamhal, kapıda eli silahlı birisini görünce bu olayı ilginç karşıladı. Yedi, içti, doydu. Bıyıklarını sıvazladı. Şamhal, düşman bildiği insanları kurban etmeden önce böyle yapar, yardımcılarını çağır, orda bulunan herkesi kurşuna dizdirirdi. Şamhal, yardımcılarını çağırdı. O anda Umalat Şamhal'a sol eliyle bir bardak ayran ikram etti. Sağ eliyle de belindeki tabancayı da Şamhal'a çekti:
- Yardımcılarına söyle yerlerinden kıpırdamasınlar, yoksa seni vururum! dedi. Bu beklenmedik gelişme karşısında donakalmış ve çaresizlik içinde Şamhal, emrindeki yardımcılarına kıpırdamamalarını söyledi.Umalat da:
- Bahçıvanların bir kanunu vardır, yaz gelmeden ağaç kesmezler. Sabırla yazın gelmesini gözlerler;ama insanoğlu zorda kalırsa gözünü kapatıp taşı bile yer. Evet sen güçlüsün ve bu gücünü herkes kabul eder;ama unutma ki ufacık taş baş yarar, dedi ve tabancayı Şamhal'ın göğsüne dayadı ve:
- Haydi yardımcılarını çağır! Hepinizi yere sereyim, dedi.
Şamhal, Umalat'tan korktu. Yalvarmaya başladı.
- Benim buraya geliş sebebim, seni öldürmekti. Seni çok küçük gördüm. Sen beni ve adamlarımı bağışla, bırakırsan bundan sonra hiç kimseyi küçük görmeyeceğim ve kimseye kötülük yapmayacağım.
Umalat, "Affetmek büyüklüktür." diye geçirdi içinden. Sonra Şamhal'a:
- Seni bir şartla sağ gönderirim evine silahları bırakacaksın, insanlara zulmetmeyeceksin.
- Tamam, kabul! dedi. Umalat da ona izin verdi, gitti.
Şamhal, bu olaydan sonra hiç kimseye kötülük yapmadı. Umalat’la dost oldular.

Alıntı

22.08.2013, 08:35	#1 (permalink)
Rüya Perisi Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Şahmal'a Silah Çeken Umalat Şahmal'a Silah Çeken Umalat Şamhal sokaktan geçerken, ayağa kalkar ona kalpaklarını çıkarıp selamını alırdı ve o, gözden kayboluncaya kadar ayakta kalırlardı. Bir gün Umalat, çitin dibinde arkadaşlarıyla otururken Şamhal yoldan yol kenarında oturanlara selam vermeden geçti. Herkes ayağa kalkıp ona gereken saygıyı gösterdiler;ama Umalat ayağa kalkmadı. Akşamleyin Şamhal geri dönerken yol kenarında Umalat'ı görüp selam verdi. Umalat da selamı aldı ve saygıda da kusur etmedi. Şapkasını çıkardı, ayağa kalktı. Şamhal: - Umalat sana ne oldu böyle? Sabah saygını akşama mı bıraktın? diye şaşkınlığını bildirdi. Umalat da: - Asıl sana ne oldu? Sabah selamını akşama mı bıraktın? dedi. Şamhal bıyık altından güldü ve: - Bu akşam ben size misafirliğe geleceğim, dedi ve gitti. Umalat da eve gidip olanları kardeşine anlattıktan sonra: - Bu akşam Şamhal bize misafirliğe gelecek. Sen bir koyun kes ve buzu* hazırla ve tabancayı hazır tutup kapının yanında bekle, dedi. Umalat, Şamhal'ın karakterini iyi bilirdi. Şamhal bu gibi durumlarda, kurbanının evinde misafir, olur, yer, içer, kendi evindeymiş gibi davranır ve sonra kurşunlar, giderdi. O akşam Şamhal, yardımcılarıyla geldi. Kapının önünde eli tabancalı olarak Umalat'ın kardeşi bekliyordu. Onları eli silahlı karşıladılar. Şamhal, kapıda eli silahlı birisini görünce bu olayı ilginç karşıladı. Yedi, içti, doydu. Bıyıklarını sıvazladı. Şamhal, düşman bildiği insanları kurban etmeden önce böyle yapar, yardımcılarını çağır, orda bulunan herkesi kurşuna dizdirirdi. Şamhal, yardımcılarını çağırdı. O anda Umalat Şamhal'a sol eliyle bir bardak ayran ikram etti. Sağ eliyle de belindeki tabancayı da Şamhal'a çekti: - Yardımcılarına söyle yerlerinden kıpırdamasınlar, yoksa seni vururum! dedi. Bu beklenmedik gelişme karşısında donakalmış ve çaresizlik içinde Şamhal, emrindeki yardımcılarına kıpırdamamalarını söyledi.Umalat da: - Bahçıvanların bir kanunu vardır, yaz gelmeden ağaç kesmezler. Sabırla yazın gelmesini gözlerler;ama insanoğlu zorda kalırsa gözünü kapatıp taşı bile yer. Evet sen güçlüsün ve bu gücünü herkes kabul eder;ama unutma ki ufacık taş baş yarar, dedi ve tabancayı Şamhal'ın göğsüne dayadı ve: - Haydi yardımcılarını çağır! Hepinizi yere sereyim, dedi. Şamhal, Umalat'tan korktu. Yalvarmaya başladı. - Benim buraya geliş sebebim, seni öldürmekti. Seni çok küçük gördüm. Sen beni ve adamlarımı bağışla, bırakırsan bundan sonra hiç kimseyi küçük görmeyeceğim ve kimseye kötülük yapmayacağım. Umalat, "Affetmek büyüklüktür." diye geçirdi içinden. Sonra Şamhal'a: - Seni bir şartla sağ gönderirim evine silahları bırakacaksın, insanlara zulmetmeyeceksin. - Tamam, kabul! dedi. Umalat da ona izin verdi, gitti. Şamhal, bu olaydan sonra hiç kimseye kötülük yapmadı. Umalat’la dost oldular. Alıntı Benzer Konular Neden At, Avrat , Silah?... Dünyanın En Hızlı Silah Çeken Adamı... Silah Tarak - Gun Comb... Karaçalı - At,Avrat,Silah... No.1 - Silah Ve Süperstar... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________