Adım adım yalnızlık!

Newton şöyle demiş; “Aşk köprü kurmaktır. İnsanlar köprü kuracakları yerde, duvar ördükleri için yalnız kalırlar.” Acaba yalnızlık gerçekten köprü yerine duvar ördüğümüz için mi bizi buluyor yoksa köprünün üzerine çıkıp ileriye doğru baktığımız için mi?

Newton’un sözünü düşünürken aslında şunu da söylemek gerekiyor; biz kadınlar yalnızlığı pek sevmiyoruz. Özellikle uzun süreli bir ilişkiden çıktıktan sonra sudan çıkmış balık gibi bir oraya bir buraya kıvranmaya başlıyoruz. “Acaba eskiden ben ne yapıyordum? Kimlerle nereye gidiyordum?” diye sorular da sormaya başlıyor, ardından da özgürlüğün ne kadar güzel olduğuna dair büyük büyük sözler ediyoruz. Bu psikoloji bizi olduğumuz yerden alıyor ve ‘vur patlasın çal oynasın’ dönemi başlıyor. Kim çağırsa oraya gidiyor, kim buluşmak istiyorsa onunla buluşuyoruz. Belki bir hafta belki bir ay böyle geçiyor... Biz yalnızlığı unutmak için kalabalığın arasında kaybolmaya çalışırken bir anda durmak ve olduğumuz yere bakmak aklımıza geliyor. Fakat o durduğumuz an aslında en önemli an oluyor. Eğer geçmişi özlüyor ve eski ilişkimizi düşünüp, onun ya da bunun omuzunda ağlıyorsak, önümüze gelen adamla görüşüp, “Hayır, hiçbiri bana göre değil” diye çığlıklar atarak uzaklaşıyorsak barışma ihtimalimiz yüzde 80 oluyor. Fakat durup olduğumuz yere baktığımızda “Oh, be!” diyorsak işte o zaman yolumuza devam ediyoruz ve yeni aşklara yelken açıyoruz.

Yalnızım dostlarım…
Kısa bir ayrılık günlüğü yazdıktan sonra gelelim biz kadınların yalnızlık korkusuna; Uzman Psikolog Zehra Erol, “Yalnızlık kadınları en çok korkutan süreçlerden biri. Sevgilisi varken de yalnız olduğunu söyleyenler var, partneri olmamasından yakınan da. Hayatınızda birinin olmaması yalnızlığı doğurmaz. Yalnızlık, tek başına olmaktan farklı. Kadınların ilişkideyken ya da değilken yalnızlıktan bahsetmelerinin sebebini yalnızlığı tanımladığımızda daha net görüyoruz. Yalnızlık, kişinin sahip olduğu ilişki düzeyi ile sahip olmayı arzuladığı gerek geçmişte yaşadığı gerek hiç yaşamadığı ilişkilerin düzeyi arasındaki uyumsuzluktur. Kadının yaşadığı ilişki yoğun şekilde kaygı, öfke, üzüntü yaratıyorsa, anlaşılamadığı ve diğer insanlardan farklı olduğunu düşünen kadın yalnızlığı daha yoğun hisseder” diyor.

Yalnızlık ve duygular
Hiçlik: Sevilen birini kaybettiğinizde, sosyal ilişkiler doyurucu olmadığında, insanlarla paylaşımlar azaldığında kişi kendini değersiz, önemsiz ve boş hissetmeye başlıyor. Başkaları tarafından sevildiğini, değer verildiğini hissetmekte zorlanıyor. Bu nedenle de başkasına yakınlaşmak kişiyi oldukça zorluyor. Duyguların anlaşılmasının eksikliği, insanlar tarafından istenilmediğine inanma kişiyi yaralıyor. Gerçekte var olan özelliklerinin farkına varamayan kişi yaşam içinde kendi varlığının farkına varmakta güçlük çekiyor. ‘Sanki yaşamıyorum’, ‘kendimi boşlukta hissediyorum’, ‘sanki bir şeyler eksik’, gibi cümleler kurmaya başlıyor.
Kaybolmuş gibi hissetmek: Yalnızlık kişinin yaşamı anlamsız görmesine neden oluyor. Gün içinde yaptığı rutinleri devam ettirse de zevk almıyor. Ne yapacağını bilemez hale gelebiliyor.
Çaresizlik: İlişkinin devamı için yapılanlar sonuç vermeyince de çaresizlik hissediliyor. Özellikle sorunlar karşısında çözüm olmasa da aynı davranışı tekrar tekrar yapıyor olmak çaresizlik duygusunu tetikliyor. Çaresizlik kişinin düşüncelerine daha çok odaklanmasına, kendi ile baş başa kalmasına, rahatsız edici düşüncelerin çoğalmasına neden oluyor. Bu karmaşa ile başa çıkamamak oldukça zorlayıcı oluyor.

Bu duygular dışında yabancılaşma, öfke ve üzüntü de yalnızlığa eşlik eden duygulardan. Kadınların erkeklerden daha fazla duygularının farkında olmaları ve karar alırken duygularının ön plana çıkması yalnızlığı yaşamalarını zorlaştırıyor. Ayrıca toplumumuzdaki ‘yalnızlık Allah’a mahsus, yalnızlık çok kötü, Allah kimseyi yalnız bırakmasın’ gibi yaklaşımlar da yalnızlıkla ilgili önyargıların oluşmasına neden oluyor.

Yazı: Nilgün Yıldız